ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ମୌସୁମୀ

ଅଦ୍ଭୁତ ବିନ୍ଧାଣି ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା ସେ

   ଅଦ୍ଭୁତ ତାଙ୍କ ସୃଜନୀ 

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ପରେ ତାଙ୍କରି ନିର୍ଦେଶେ

   ମୌସୁମୀ ଛୁଏଁ ଧରଣୀ |

ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ସେ ଅବଗୁଣ୍ଠନରେ

   ଛୁଏଁ ଯେବେ ଧରା ଧିରେ 

ବରଷି ଯାଏ ସେ ପ୍ରୀତିର ସମ୍ଭାର

   କାମନାର ଆଶା ଭରେ |

କୃଷକ ମନରେ ସପନର ଢେଉ

   ଦୋହଲି ଦୋହଲି ଖେଳେ 

ଶୁଖିଲା କ୍ଷେତ ତା ହେବ ଶ୍ୟାମଳିମା

   ହଳ ବାନ୍ଧି ପଛେ ଚାଲେ |

ପ୍ରକୃତିର ରୂପ ହେବ ମନୋହର

  ପାଇ ମୌସୁମୀର ଛୁଆଁ 

ଗହନ ବନାନୀ ହସିବ ଆନନ୍ଦେ

  ପାଇ ଶ୍ୟାମ ରୂପ ନୂଆ |

ନୀଳ କନ୍ଦରରେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ

  ଲୁଚି ଲୁଚି ହସୁଥିବେ 

ସବୁରି ମୁଖରେ ହସ ଦେଖି ସିଏ

  କଳା ମେଘ ଆଙ୍କୁଥିବେ |

ମନ ଛନ୍ନ ଛନ୍ନ ହେଲାଣି ତାଙ୍କର

  ହେବାପାଇଁ ସଜବାଜ 

ଆସୁଛି ପାଖେଇ ବର୍ଷେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ 

  ମହାପର୍ବ ରଥ ଯାତ |

ଦେଖିବେ ନୟନେ ପ୍ରିୟ ପରିଜନେ

  ଦେଖାଦେବେ ଭକ୍ତଗଣେ 

ପତିତ ଉଦ୍ଧାର କରିବେ ସେଦିନ

  ଆଶା ଭରି ଭକ୍ତ ମନେ |

ରଥ ଚାଲୁଥିବ ବଡ ଦାଣ୍ଡେ ଯେବେ

  ମୌସୁମୀ ବରଷୁ ଥିବ 

ଭିଜୁଥିବେ ଭକ୍ତେ ପ୍ରୀତିର ଜୁଆରେ

   ଆଖି ଲୁହ ଝରୁଥିବ |

ମୌସୁମୀର ସ୍ପର୍ଶେ ଆନନ୍ଦିତ ଧରା

   ଆଖିରେ ପ୍ରୀତିର ଭାଷା 

ଧରିବ ତା ଗର୍ଭେ ଲାବଣ୍ୟ କେଦାର

   ମନେ ଭରେ ଏଇ ଆଶା |