କୃଷକର ଅନ୍ତଃସ୍ଵର

   

   ଦିନ ନାହିଁ ମୋର ରାତି ନାହିଁ ମୋର

      ସବୁବେଳେ ଚାହିଁରହେ

   ନିଜ ହାତେ ନୀତି ଗଢୁଥାଏ ମୁଁହି 

      କେତେ ନୂଆ ମହଲ ଟିଏ ।

    ସଭିଙ୍କ ଦୁଃଖରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଥାଏ

       ସାଥେ ହୋଇ ରହିଥାଏ

     ସଭିଙ୍କ ଦୁଃଖକୁ ଭାଗ କରି ନିଏ

        ଓଠେ ହସ ବୁଣି ଦିଏ ।

     ମାନେ ନାହିଁ ଖରା ମାନେ ନାହିଁ ବର୍ଷା

        ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଚାପିଦିଏ

      ପରିବାର କଥା ବୁଝି ପାରେ ନାହିଁ

         ଅନ୍ୟ ପାଁଇ ଜଳୁଥାଏ ।

      

      ଶ୍ରମିକର ଦୁଃଖ କିଏ ବା ବୁଝୁଛି

        ବୁଝିବ ବା ଏଠି କିଏ

      ମୁଣ୍ଡେ ଝାଳ ମାରି କାମ କରୁଥାଏ

        ଶ୍ରମିକର କଷ୍ଟ ଇଏ ।