କଂକରିତ ପଥ

ଜୀବନଟା ସବୁ ଦିନେ ମନେହୁଏ 

          ଗୋଟାଏ କଂକରିତ ପଥ

ଅଦ୍ଭୁତ ଭାବଭଙ୍ଗୀରେ ପ୍ରଲମ୍ବିତ 

           ତଥାପି ଲାଗେ ସଙ୍କୁଚିତ,

ଶୀହରିତ ମିଳନର ଉଲ୍ଲାସରେ

        କେବେ ମ୍ରିୟମାଣ ବିରହରେ

ନିର୍ବାକ୍ ନିର୍ଜନ ଛଳଛଳ ସ୍ମୃତି

      ବାନ୍ଧି ରଖେ ତାକୁ ଆବେଗରେ ,

ମନେ ଏକ ଦୀର୍ଘ ଯାତ୍ରାର ସଙ୍କଳ୍ପ

         ଛୁଇଁବାକୁ ସ୍ୱପ୍ନର ଆକାଶ

ହେଲେ ସମୟର ତୀର୍ଯ୍ୟକ୍ ଚାହାଣୀ

        ଭାଙ୍ଗି ଦିଏ ସେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ,

ଦେଖୁନ ମହାମାରୀର ଏ ପ୍ରକୋପ

       କେତେ ଯେ ବୀଭତ୍ସ ଭୀତିପ୍ରଦ

ଅସହାୟ କରି ରଖିଛି ସଭିଙ୍କୁ

         ସାଥେ ଧରି ଅଜସ୍ର ବିପଦ ,

          

ସତରେ ଏ କାକୁସ୍ଥ ଜୀବନ ଆଜି  

       ଗୋଟା ପଣେ ହିଁ ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ   

କେଜାଣି କେବେ ସେ କଂକରିତ ପଥ 

       ହେବ ଗୋଲାପରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ.... !