କଲମ

ହାତେ ଦେଇଥିଲ କଲମ ଗୋଟିଏ

କବିତା ଲେଖିବି ବୋଲି

କବିତାର ମାୟା କଲା ମୋତେ ବାୟା

କବିଟିଏ ହୋଇଗଲି I

ତୁମପାଇଁ କେତେ କବିତା ଲେଖିଲି

ହୃଦୟ ନିଗିଡା ପ୍ରେମ

କବିତାରେ ମୋର ତୁମେ ଏକା ଥାଅ

ଥାଏ ଖାଲି ତୁମ ନାମ I

ତୁମ କଲମକୁ ହାତରେ ଧରିଲେ

ଅଭିମାନ ଉଠେ ଚେଇଁ

ମନର ଭାବନା ହୁଏ ଆନମନା

ତୁମେ ବୁଝି ପାରନାହିଁ I

ଏଇ କଲମରୁ ଗଜୁରିଛି କେତେ

ବିପ୍ଳବର ମହାଦୃମ

ଏଇ କଲମ ତ ଲେଖିଛି କାହାଣୀ

ଶିଖାଇଛି ଦେଶପ୍ରେମ I

ଅସରା ଅମାପ କଲମର ଶକ୍ତି

କିଏ ଅବା ଜାଣିନାହିଁ

ଅକିଞ୍ଚନ ମୁଁ ଯେ କଲମକୁ ଧରି

ତୁମ ଆଡେ ରହେ ଚାହିିିଁ I

ତୁମେ ମୋର ପ୍ରୀତି ତୁମେ ମୋ ଶକତି

ହୃଦୟରେ ଇତିବୃତ୍ତି

ତୁମେ ଦେଇଥିବା କଲମ ମୁନରେ

ସୃଜିବି ଅମର କୃତ୍ତି I