କଳି ମଞ୍ଜି

ନାରୀ ନାରାୟଣୀ,ନାରୀ ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ,

    ନାରୀ ହିଁ ଶକ୍ତିର ମୂଳ ।

ସୃଷ୍ଟିର ଜନନୀ,   ଶକ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ,

    ପୁରୁଷର ପାଇଁ ବଳ ।।

ବଂଶବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ, ନାରୀ ଏକା ସାହା,

    ସନ୍ତାନକୁ ଜନ୍ମ ଦିଏ ।

ଦଶ ମାସ ଦଶ,  ଦିନ ଗର୍ଭେ ବୋହି,

    ପ୍ରସବ ବେଦନା ସହେ ।।

କୋମଳ ମତିସେ,ମମତା ମୟୀ ସେ,

   ସ୍ନେହ ମୟୀ ଶାନ୍ତି ଦାୟୀ ।

ଅଧର୍ମୁ ଧର୍ମକୁ,     ନିଏ ପୁରୁଷକୁ,

   ମନରେ ସାହସ ଦେଇ ।।

ମେଳି ହୋଇ ସିଏ, କଳି ମଞ୍ଜି ବୁଣେ,

    କର୍ଣ୍ଣରୁ କର୍ଣ୍ଣକୁ କହି ।

ଛୋଟିଆ କଥାକୁ, କରି ପାରେ ବଡ଼,

    ଗୁଜବ କଥାରେ ରହି ।।

କୁଆ ଉଡ଼ିଗଲେ,  କହିପାରେ ଛୁଆ,

     ଫୁସୁରୁ ଫାସର ହୋଇ ।

ନାରୀ ମାତାଭଗ୍ନୀ, ଦୁହିତା ଓ ଜାୟା,

     ମେଳିରୁ କଳି ବୁଣାଇ ।।

କର୍ମରେ ରହିଲେ,  ଭାରି ଶାନ୍ତ ସିଷ୍ଟ,

     କର୍ମହୀନ ହେଲେ ଗଲା ।

କର୍ମହୀନ ହୋଇ,   ଗୁଜବ ଉଡାଇ,

    ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି ପାଲା ।।

କୁହା କୁହି ଗୁଣ,  ଭାରି ମନ୍ଦ ଦୋଷ,

    ପର ଘରର କାହାଣୀ ।

ପୁଅ ଝିଅ କଥା,   ପତି ପତ୍ନୀ କଥା,

    ଘରରେ ପକାନ୍ତି ଆଣି ।।

ସମାଲୋଚନାରେ,  ଭାରି ଧୁରନ୍ଦର,

    ପଡୋଶୀ ଘରର କଥା ।

କିଏ ଖାଇଗଲା,   କିଏ ନେଇଗଲା,

    ଆଣନ୍ତି ଅନ୍ୟର ବ୍ୟଥା ।।

ନାରୀ ସମାଜକୁ,   ନିନ୍ଦୁନାହିଁ ମୁଇଁ,

    ବଖାଣିଲି ଏହି ଗୁଣ ।

ଘରେ ଖାଇ କିଆଁ,  ବାହାର ଗୁଜବ,

     ନିଜ ଘରକୁ ଯେ ଆଣ ।।