କେତେ ରଂଗର ଜୀବନ

ଓଠ କିଆରୀରୁ ହସର ଫସଲ ଯେବେ
ଝଡିଗଲେ ପ୍ରୀତିଚୁମ୍ବନ ବି ଲାଗେ ଫିକା
ପ୍ରାଣେ ପୁଲକିତ ସଦା ସୁଖ- ସଉରଭେ
ମରୀଚିକା ବୁକେ କରୁଣ କବିତା ଲେଖା ||

ସୁଖ ସାହାନାଇ ସୁର କୁଳୁକୁଳୁ ବାରି
ଅନୁରାଗ ଭରେ ମଗନ ମନର ତଳେ
ସୁନା ସଂଗୀତ ସପନର ଛାତି ଚିରି
ହଜିଯାଏ କ୍ଷଣେ ବାସ୍ତବର କୋଳାହଳେ ||

ସରାଗେ ସରଗ ପୁଲକ ପଣର କ୍ଷଣ
ଆଶା ଆସରରେ କେତେ ରଂଗ ଅନୁରାଗେ
ମନ ମଧୁବନେ ଖେଳିଯାଏ ଗୁଂଜରଣ
ଫିକା ଫଗୁଣେ ବି ସୁଖ ପ୍ଲାବେ ଚଉଦିଗେ ||

ସୁଖେ ସୁଖ ଲାଗେ ଜୀବନରେ, ପୁଣି ଯେବେ-
ଶୋକର ଜୁଆରେ; ହୃଦୟେ କଂପନ ଜାଗେ ||

କମଳେଶ୍ ପଟେଲ