Library
Profile
କେଡେ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଗାଁ
କେଡେ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଗାଁ
ଗାଁ ଟି ମୋର କେଡେ ସୁନ୍ଦର
ମରତ ହୀରା ପରି
ଖୁସିରେ ହସେ ପଟିଆ ଗଡ
ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ଯେ ଧରି
ଚାଖଣ୍ଡେ ଛାଡ଼ି ଧାଡିକି ଧାଡ଼ି
କେଡେ ସୁନ୍ଦର ଘର
ଆକାଶେ ଉଡି ଉଡି ଯାଆନ୍ତି
ଝାଡି ଚଢ଼େଇ ପର
ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ମନ୍ଦିର ବାନା
କିଛି ବାଟରୁ ଦିଶେ
ମନ୍ଦିର ବେଢ଼ା ଗଛ ମୂଳରେ
ତାସ ପାଲିଟି ବସେ
ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ବଡ ଲାଇଟ୍
ସବୁ ଛକରେ ଜଳେ
ହନୁମାଙ୍କଡ ଗଛରୁ ଗଛ
ଡେଉଁ ଥାଏ ସେ ଚାଳେ
ଖରା ବେଳରେ ଗାଁ ପିଲାଙ୍କର
ଆମ୍ବ ତୋଟାରେ କଳି
ଗୀତ ବୋଲନ୍ତି କେନ୍ଦରା ଧରି
ଯୋଗିଏ ଭଳି ଭଳି
ଗାଁ ମଝିରେ ଯାତ୍ରା ପଡିଆ ଯେ
ପିଲାଙ୍କ ର କ୍ରୀଡା ସ୍ଥଳି
ବ୍ୟାଟ ବଲକୁ ଧରି ହାତରେ
ଖେଳନ୍ତି ଉପର ଓଳି
ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳରେ କେତେ ଜଳନ୍ତି
ଦୀପ ଆଳତି ବତି
ସଂଜ ଦିଏ ମା ଚଉରା ମୂଳେ
ଜଣାଏ କୋଟି ପ୍ରଣତି
ସବୁ ସାହିରେ କ୍ଲବ ଘରଟେ
ପିଲାଙ୍କର ହୁଏ ଖଟି
ଯଜ୍ଞ ସହ ହୁଏ ଅଷ୍ଟ ପ୍ରହରୀ
ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରସାଦ ଭେଟି
ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ହାଟ ବସଇ
ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ମେଳି
କୁଆଁର ପୁନେଇ ରଜ ଗୀତରେ
ପଡେ ମୋ ଗାଁ ଉଛୁଳି
ସକାଳ ହେଲେ କୁକୁଡ଼ା ରାବେ
ଚାଳରେ ରାବେ କୁଆ
ବଳଦ ଧରି ଚଷା ପୁଅଟି
ଦାଣ୍ଡରେ ହୁଏ ଠିଆ
କେଡେ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ
ନିତି ଝାଡୁ ହୁଏ
ଗହିର ମାଳରୁ ସୂରୁଜ ଉଠେ
କ୍ଷେତେ ବିଛାଇ ଦିଏ
ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ ଗୋରୁ ଚରିବାକୁ ଯାନ୍ତି
ପକାଇ ହମା ରଡ଼ି
ପିଲାଙ୍କ ମଜା କହିଲେ ନ ସରେ
ଆସିଲେ ଯାତରା ଘଡି
ବାର ମାସରେ ତେର ପରବ
ଗାଁରେ ପାଳନ ହୁଏ
ଏଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ମୋ ଜନମ ମାଟି
କେହି ସମତୁଲ ନୁହେଁ
