କବିତା - ୩

ମନର ଗହନ ବନରୁ

ମମତା ସହ ବାହାରିଲା କବିତା

ଓଠ, ଆଖି ଛାତିରୁ ଝରାଉଥିଲା

ପ୍ରେମ,କରୁଣା ,ଅମୃତର ବୁନ୍ଦା,

କୋଇଲିଲୋ ଖଣ୍ଡଖିର ଦେବି ମୁଁ କାହାକୁ

ଖାଇବାର ପୁତ୍ର ଗଲା ମଥୁରା ପୁରକୁ

ବାହୁଡି ନଇଲା ।

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା, ରାତି ଅନିଦ୍ରା, ଟୁଆଁଟୁଇଁ କଥା

ଥନଚିପି ଅମୃତ ଝରାଇ ପିଆଉଥିବା ମାତା,

ଅକ୍ଷମଣୀୟ ଅପରାଧରୁ ବି ମୁକୁଳାଇ,

କ୍ଷମା କରି ଦେଉଥିବା ପିତା,

ଜନନୀ ଜନ୍ମଭୂମିଶ୍ଚ ସ୍ବର୍ଗାଦପୀ ଗରୀୟସି ଭଳି

ହଜି ଯାଉଥିବା କଥା ଓ ନଥା

ହଁ ଏ ହିଁ କବିତା ।

ପ୍ରତିମା ଦାସ