କବିର ଲେଖନୀ

କବି ତୁମ ଲେଖନୀ ରେ

 ଲେଖେ ପ୍ରକୃତିର ଲୀଳା,

ସେହି ଲେଖନୀ ମୁନରେ ଲେଖେ

ଯେତେ ଦୁର୍ନୀତିର ମାଳା ।।

ଅତୀତରୁ କିଛି କିଛି

ବାସ୍ତବରୁ କିଛି ,

ଶିଶୁ ପାଇଁ ମାତୃ ଶବ୍ଦ

ଲେଖେ ପିତୃ ପାଇଁ କିଛି ।।

କବି ତୁମ କବିତାରେ

ଇତିହାସ ବାର୍ତ୍ତା,

କେବେ ପୁଣି ଲେଖିଦିଅ

ତୁମ ମନ ଭାଷା ।।

କେବେ ଲେଖ ବାସ୍ତବତା

ନେତାଙ୍କର ଗାଥା ,

କେବେ ପୁଣି ଲେଖି ବସ

ସଚେତନ ବାର୍ତ୍ତା ।।

କବି ତୁମ କବିତାରେ

ବର୍ଣ୍ଣିତ ବନ୍ଧୁତା ,

କେବେ ପୁଣି ବର୍ଣ୍ଣନାରେ

ପ୍ରେମର ୟେ ଧୋକା ।।

କବି ତୁମେ ଚିତ୍ରକାର

ତୁମ କଲମ ଯେ ତୁଳି ,

କବି ତୁମ ମହାନତା

ସୁବର୍ଣ୍ଣନେ, 

 ଲେଖନୀ ର କାଳି ।।

           କବି ତୁମେ ଚିତ୍ରକାର

         ସୁବର୍ଣ୍ଣେ ଲେଖନୀ ର କାଳି ,

                ଲେଖନୀ ର କାଳି ।।