କବିର କବିତା

ବିରହ ବେଦନା ସମ୍ପର୍କ ର ଗୀତି

ଯଦି କବିତା ସାଜିଲା ଖାଲି

ବିଦଗ୍ଧ ମନର ପାଠକୀୟ ମତି

ହେଲା ମନ ମୋର ଚୋରାବାଲି ।

କବିକୁ ଚିନ୍ହିବ ଶବ୍ଦ ଚାତୁରୀରୁ

ରାତି ଚିନ୍ହା ହୁଏ ଚାନ୍ଦ ଜୋନ୍ନାରୁ

ଦୋଳ ବିମାନରେ ଦେଖି ଯୁଗଳ ମୂର୍ତ୍ତି

ଯେମିତି ଲଭେ ଏ ମାନବ ସର୍ବ ପାପରୁ ମୁକ୍ତି

କାଲମକ୍ରାନ୍ତିରେ ରଖନା ବିଭ୍ରାନ୍ତି

ମନରେ ଆସୁ ପ୍ରସନ୍ନ ପ୍ରଶାନ୍ତି

ପାଠକୀୟ ମତ ପାଠକୀୟ ସତ୍ୟ

ଉପସ୍ଥାପନାରେ ନଥାଉ ବିଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଦୁଃଖରେ ଶୋକ ସତ୍ୟରେ ଝୁଙ୍କ

ଗୌରବ ଲେଖନୀ ସଶକ୍ତି

ନେପଥ୍ୟ ନାୟକ ସେ କବି ମାଣିକ୍ୟ

କବିତାରେ ଯାର ନଥାଏ ବିସ୍ମୃତି

କବିଟିଏ ପରା ପଥର ପାଥେୟ

ବାର୍ତ୍ତା ପ୍ରଚାରକ ରଖେ ସଂହତି

କବିତା ତାହାର ନହେଉ ସ୍ମୃତି କି ଇତି ।