କାଙ୍ଗାଳ ସମାଜ

ମାଆ ମାଆ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜଇ

ଦୁଃଖରେ କାତର ହୋଇ,

ମାଆ ଆଜି ମୋତେ ଦେଖା ତ ନ ଦେଲେ

କେମିତି ବଞ୍ଚିବି ମୁହିଁ ।

ଜନ ସମାଜରେ ରୋଦନ କରିଲେ

ଲୁହ ପୋଛିବ ମୋ କିଏ ?

ସ୍ବାର୍ଥପର ଜନ ଖୋସାମଦ ଗୁଣ

ସ୍ବାର୍ଥ ଲୋଭେ ପାଦ ଛୁଏଁ ।

ନାରୀ ନିର୍ଯ୍ଯାତନା ପ୍ରଖରର ସ୍ରୋତ

ଝରଇ ଜନ ସମାଜେ,

କେତେ ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀ ଦେଇ ପ୍ରତିଶୃତି

ଶୋଇ ରହନ୍ତି ମଉଜେ ।

ରକ୍ଷାକର ବୋଲି କେତେ ଡାକ ଦେଲେ

କିଏ ଶୁଣିବ ଜଗତେ ?

ଅନ୍ଯାୟ ପଥର ପଥି ।