ଜୀବନର ସାରାଂଶ

ଭଲ ହୁଅନ୍ତା ନି ଯଦି ଚାଲି ଯାଏ, ତୁମ ପୂର୍ବରୁ,ଅଶ୍ରୁ ଦୁଇବୁନ୍ଦା ତ ଢାଳିବ ମୋ ଲାଗି,ତା ପରେ

ଅନନ୍ତ ଆକାଶେ ଇଛକନ୍ୟାଟିଏ ହୋଇ କରିବି ତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା !

ଧରି , ଦିନ, ବର୍ଷ ,ମାସ ,ଦଣ୍ଡ ,

ତୁମରି ଫେରିବା

ରାସ୍ତାକୁ ଚାହିଁରହିଥିବି ମହାଶୂନ୍ୟରେ

ଜଣେ କେହି କହିଲେ । (୧)

ହସିଲି ! ଆଉ କହିଲି

ଶୁଣ ବନ୍ଧୁ !

ଯଦି ! ଇହକାଳ ପଡିଛି ବନ୍ଧା

ସମୟ ହାତେ,

କେମିତି କରୁଛ

ତୁମେ ପରିକଳ୍ପନା ପରକାଳର,

ଯାହାଅଛି ସେ କେବେନୁହେଁ,ତୁମର ,

ଯାହାନାହିଁ,ଆଜି ତୁମ ପାଶେ କେବେ ମିଳିପାରେ ଅଵା ନ ମିଳି ବି ପାରେ, ଯାହାପାଉଛ ,ସେଇ ଟିକିକ ନିଜର କରିବାରେ ଆପତ୍ତି କେଉଁଠି ?

ଗୋଟେଇ ନେବାରେ,

ଭଲ ବି ତୁମର ,

ମନ୍ଦ ତ ତା ଠାରୁ ଅତି ଆପଣାର କାରଣ ସେ ନଛୋଡ଼ାବନ୍ଧା

ଛାୟା ଭଳି ତୁମ ସହ,

ତେଣୁ

ବାଣ୍ଟି ଚାଲ ଯାହା ଅଛି ତୁମ ଏକାନ୍ତ ନିଜସ୍ୱ ,

ଅନିଶ୍ଚତତା ଓ ଅନୁଶୋଚନ

ଭିତରେ ଥିବା ତାରତମ୍ୟ

ତାମ୍ରଲିପିରେ ଲେଖାହୁଏ

ଜୀବନର ଇତିହାସ, ବଞ୍ଚିଚାଲିବା ବି ତ ହୋଇପାରେ

ଏକ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ କଳା । (୨)

ଇଛାଗୁଡିକୁ ଗଳାଚିପି

ହତ୍ୟାକରି ବଞ୍ଚିଚାଲିବା ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ୱେଷୀ ମଣିଷଙ୍କ ପାଇଁ ନିଷ୍ପପ୍ରୟୋଜନ,

ଇଚ୍ଛାକନ୍ୟା ମୋର,ତୁମ ଠୁ ଆରମ୍ଭ ,ତୁମ ଠାରେ ଶେଷ

ସବୁ ଯେତେ ଅଣଓସାରିଆ

ସରୁ, ଅବଡା, ଖବଡ଼ାରାସ୍ତା ଉପରେ ଛିଡା ହୋଇଥିବା

ଯେତେ ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ ,

ରହିଥାଅ ,ଅ ରୁ କ୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ,

କବର ଉପର ଶ୍ୱେତପୁଷ୍ପ ଗୁଛଟିଏ ହୋଇ ପରକାଳେ ଆପେ ଝରିଯିବ ନି,ଦୁଇବୁନ୍ଦା ଲୁହରେ,

ତିକ୍ତ,ଲବଣାକ୍ତ ସ୍ଵାଦଭରା ହେଉ ପଛେ ଆମ

#ଜୀବନରସାରାଂଶ । (୩)

କାଶ୍ୟପ ,

ରାମ ବିଶୋଇ,

ରାୟଗଡା ।