ଜୀବନ ରଥ

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ ,ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ

ନିୟମ ଏ ଯେ ସଂସାରର

କିଏବା କରିବ ତାକୁ ମନା,

ପିଲାଛୁଆ ଭାଇବନ୍ଧୁ ସବୁ ମୋହମାୟା

ତୁମେ କି ସତେ ଅଜଣା !

ଧନ ଦୌଲତ ବାଇଆ କରଇ

ଅବାଟକୁ ସତେ ଠେଲି ଯେ ଦିଅଇ,

ମିଛ ବିଳାସରେ ଅନ୍ଧ ଆହ୍ଲାଦରେ ହଜି

ଭୋଗ କେତେ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ଅଜଣା ଚାଉଳେ ଖାଉଥାଅ ଭାତ

ହେ ମୂର୍ଖ ମଣିଷ ,ତୁମେ ପରା ବୋଲାଅ ଜଗତେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ,

କୀଟ ପ୍ରାୟ ଅନଳରେ ପଡ଼ି ହେଉଥାଅ ଛଟପଟ

ତଥାପି ହୁଅ ଆକର୍ଷିତ ଯିବା ପାଇଁ ମରଣର ପାଶ ।

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଏ ଦୁଇ ନିକିତିର ପଳା

କାଳିଆ ପାଶେ ହୁଏ କର୍ମ ତଉଲା,

ମିଛ ଅହଙ୍କାର ବଶ ହୋଇ ତୁମେ

ଅପର ପେଟରେ ମାରୁଛ ଲାତ ,

କଣ ବିକି ଖାଆ ମଣିଷତ୍ଵ !

ଛାଡ଼ିଦିଅ ଏଇ ମିଛ ସଂସାର ମାୟା

କର ଯତ୍ନ ସାଜିବାକୁ ସେହି କାୟା,

ଯେ ଫୁଟାଏ ଗରିବ ମୁଖରେ ହସ

ଯେ ଦେଖାଇ ପାରେ ଅନ୍ଧକୁ ଜଗତର ଦୃଶ୍ୟ!

କେହି ନୁହେଁ କା ଠାରୁ ଅଲଗା

ବୁଝ ଥରେ , ଏ ସବୁ ତାହାରି ଲୀଳା,

 ମିଛ ମୋହ ମାୟା ଛାଡ଼ି ଥରେ ଧର ଭାବର ପଥ

 କାଳିଆ ଟାଣିବ ତୁମ ଜୀବନ ରଥ ।