ଜହ୍ନ
ଜହ୍ନ
ମୁଁ ତୁମ ପ୍ରେୟସୀ...
କେଜାଣି କେଉଁ ଗୋଟେ
ଅଜଣା ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ
ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲପାଇଛି
ଆଉ ପାଉଥିବି ମଧ୍ୟ
ମୋ ପ୍ରେମ ଚିର ଶାଶ୍ଵତ
ସମ୍ପୂର୍ଣ ଦୈହିକ ରହିତ
ଦିବ୍ୟ ଆତ୍ମିକ ସ୍ଵରୂପ
ସ୍ଵୀକାର ପାଇଁ ନିବେଦନ
ପ୍ରତିଦିନ ମୁଁ ତୁମ ସ୍ଫର୍ଶ ରେ
ବିଭୋର ହୋଇ,ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି
ତୁମର ସେହି କୋମଳ ସ୍ଫର୍ଶ ରେ
ମୋ ଆଖି ଦୁଇଟି ମୁଦ୍ରିତ ହୋଇଯାଏ
କାହିଁକି ନା ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ
ତୁମ ରୂପେଲି କିରଣ ର
ମାଦକତା ଭିତରେ ମୁଁ ହଜିଯାଏ
ଭୂଲିଯାଏ ନିଜ ଠିକଣା ଆଉ ଅସ୍ତିତ୍ବ
ତୁମେ ଜାଣ କି ନଜାଣ
ସେଥିରେ ମୋ କାତରତା ନାହିଁ
କାହିଁକି ନା ମୋ ପ୍ରେମ ନିଃସ୍ଵାର୍ଥ
କେତେ ଫୁଲଫୁଟା ରାତିର
ଆଉ କେତେ ଦରଦ ଭରା ସ୍ମୃତି ର
କେତେ ମଉଳା ରାତି ର
ଆଉ କେତେ ପରାଜୟ ଆଉ ଗ୍ଲାନି ର
ତୁମେ ପରା ମୋର ମୂକ ସାକ୍ଷୀ
ସେଥିପାଇଁ ତ ମୋ ହୃଦୟ ର
କେଉଁ ନିଭୃତ କୋଣ ରୁ
ଜାଗି ଉଠିଛି ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରେମ।
(କଲ୍ୟାଣୀ ହୋତା, ଜୟପୁର, କୋରାପୁଟ)