ଝି

କେତେ ଆଶା ନେଇ ଆସି ଥିନି ମୁଇଁ

ଜନମୀ ପୁରଥୀ ପୁରେ

ଭଲ୍ ମନ୍ଦ୍ କାଣା ଜାନବା ଆଘୋନୁ

ଫିକି ଦେଲ ହୋ ଅନ୍ଧାରେ ।

କାଏଁ ପାପ ମୁଇଁ କରିଥିନି କୁହ

ସପନ୍ ଛଡେଇ ନେଲ

ଦୁନିଆ କାଣାଯେ ଜାନବାର୍ ଲାଗେ

ସମୀୟା ବି ନାଇଁ ଦେଲ ।

ଝିଇ ଜନମ୍ ନେଲି ହେତିର୍ ଲାଗି

କରିଦେଲ ମକେ ପର୍

ଅଧା ବାଟେ ମକେ ଫିକି ଦେଲ ମା' ବା

ନାଇଁ ଦେଖି ପାର୍ଲି ଘର୍ ।

ଦୁଇ କୁଲର୍ ପରେ ହିତ୍ ଚାହେଁସି

ନାଇଁ ଜାନି କାଏଂ କୁହ

ମନର୍ କଥାକେ ମନେ ମାରି ଦେସିଂ

ଝରେଇ ଆଖିର୍ ଲହ ।

କେତେ ଅସୁର୍ ଯାଏତ୍ ମୋର୍ ଦିହି

କୁଟାସଁ ରକତ୍ ଚିତା

ମାଆର୍ ଗରଭୁ ଜାନି ପାର୍ଲେ ଝିଇ

କରିଦେସ ଭ୍ରୁଣ ହତ୍ୟା ।

ଆଜିର୍ ସମିୟା ଝିଇର୍ ଦୁନିଆ

ଦେଖ ଝି'ର୍ ଇତିହାସ୍

ଉଡ଼ଲା ଝି' ପଢ଼ଲା ଝି' ଲଢଲା ଝି'

ଦେଖେଇ ଦେଲା ସାହାସ୍ ।

ମୁରୁଖ୍ ବାଗିର୍ କାଏଁଯେ ହେସ ଗୋ

ବୋଝ୍ ନୁହେଁସେ ଇ ଝିଇ

ଯା'କେ ଦିନେ ଦୁରବଲ ଭାବୁଥିଲ

ଶତ୍ରୁ ସାଙ୍ଗେ ସେ ଲଢସି ।।