ଜଗତ କାନ୍ଦୁଛି

ଜଗତ କାନ୍ଦୁଛି

ବୈଶାଖୀ ତାତିରେ

ଜୀବନ ଜଳୁଛି

ଝାଳ ର ଲୁହରେ ।

ଦୁନିଆ ଭିଜୁଛି

ସମୟ ଏଠି କହୁଛି ।

ଦିନ ଦିବାଲୋକ

ଭାବନା ରାତିରେ ।

ଉଜାଗର ରହେ

ବିଛଣା ନିଦରେ

ଗାଁରୁ ସହର ସାହିରେ ।

କର୍ମତାର ବୀର 

ମଉଳି ଯାଉଛି

ବୈଶାଖୀର ମୁଂହ ଧାସରେ ।

ଅସହ୍ୟ କରି ସେ

ଜଳି ଜଳାଉଛି

ଝାଉଁଖରା ତାତି ନିଆଁରେ ।

ଜଗତ କାନ୍ଦୁଛି

ଜଳ ପାଇଁ ଏଠି

ହୋଇ ଏଣେ ହାକାର ।

ପ୍ରତିଶୃତି ଯେବେ 

ଶୋଇଯାଏ ଜାଣି

ଜୀବନ କରେ ଚିତ୍କାର ।