ଈଶ୍ୱରୀ ଉବାଚ

ଈଶ୍ୱରୀ ମୁଁ, ସ୍ୱୟଂ ଈଶ୍ୱର ପ୍ରୟାସୀ

ଈଶ୍ୱର କଳ୍ପନା

ମୋ'ପ୍ରିୟ ବ୍ରତ ।

ନିତ୍ୟ ଉପବାସେ ମୋ'ଅଗଣା ହସେ

ବୈଦିକ ଭାବନା

ସଦା ପ୍ରତୀତ ।

ଅର୍ଯ୍ୟାବର୍ତ୍ତ ଶୃତି ପଠନେ ମୁକତି

ଓଁ କାର ସ୍ମରଣେ

ପାଏ ମୁଁ ଶାନ୍ତି ।

ଶାନ୍ତିରେ ଶାନ୍ତିରେ ସଂସ୍କାର ସଜାଡ଼ି

ନୀତିରେ ନୀତିକୁ

ଆଣେ ସାଉଁଟି ।

ଓଡିଶା ମାଟିର ଅୟୀ ସୁଲକ୍ଷଣୀ,

ବାର ମାସେ ତେର

ପରବ ଆସେ ।

ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ ଗଢ଼ା ଗହଣା ମୁଁ

ପତିବ୍ରତା ପଣେ

ହସାଏ,ହସେ ।

ଚୈତ୍ର ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ ଆସେ ହସି ହସି

ଶିବରାତ୍ରୀ, ଶୁଭ

ଜାଗର ରାତି ।

ଆସିଛି ଶିବ ଙ୍କୁ ଦେବି ମୁଁ ସଜେଇ

ମନର ଦୀପରେ

ଦେଇ ଆଳତି ।

ଦେବ ଦେବ ସିଏ ଶିବ ମହାଦେବ

ବରଦାତା,ଦୁଷ୍ଟ

ସଂହାର କର୍ତ୍ତା ।

ତାଙ୍କରି ମନ୍ଦିରେ ରାତି ଉଜାଗରେ

ଲଭିବି ତାଙ୍କଠୁ

ଶାନ୍ତି ବାରତା ।

ମାଟିର ଦୀପରେ ଜାଳିବିନି ଦୀପ

ମନ ସଳିତାର

ଦୀପାଳି ଧରି ।

ଭକତି ସମ୍ଭାରେ ଦେବ ଦେବାଳୟ

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରିବି

ଶିବଙ୍କୁ ସ୍ମରି ।

ପ୍ରତି ବଦଳରେ ମାଗିବିନି କିଛି

ନିଜ ପାଇଁ,ନିଜ

ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ।

ଜର୍ଜରତା ସବୁ ଜଗତ ଜଞ୍ଜାଳୁ

ପାନ କରିଦିଅ

ଶିବ ଗୋସାଇଁ ।

ଗଙ୍ଗାଙ୍କୁ ଧରିଲ, ଗଙ୍ଗାଧର ହେଲ

ବିଷ ପାନ କଲ

ହେ ନୀଳକଣ୍ଠ !

ଜଗତ ଯାକର ଯନ୍ତ୍ରଣା ସମ୍ଭାଳି

ଭାରସାମ୍ୟେ ତୁମେ

ପ୍ରୀତ ଆକଣ୍ଠ ।

କାତ୍ୟାୟିନୀ ହେଉ,ଦୁର୍ଗା ଅବା ସତୀ

କେତେ ରୂପେ ତୁମ

ସାଥି ପାର୍ବତୀ ।

ଦିଅ ମୋତେ ସେଇ ଶକ୍ତିର ଆଧାର

ସଂସାର ସଂସ୍କାରେ

ହେବି ମୁଁ ବ୍ରତୀ ।

ସମାଜ ସଂସ୍କାରେ ନାରୀର ପ୍ରାଧାନ୍ୟ

ତୁମ ଦେଉଳରୁ

ଚିରାଚରିତ ।

କରିଦିଅ ମୋତେ ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପିଣୀ

ରଚିବି ସମାଜ

ପୁନଃ ସଂସ୍କୃତ ।

ଶକ୍ତି ସ୍ୱରୂପିଣୀ ଧର୍ମ ସଂରକ୍ଷଣୀ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବୋଧର

ପ୍ରତୀକ କର ।

ଦୀପାଳି ଜାଳିବି ନିଜେ ବି ଜଳିବି

ରଚିବି ସମାଜ

ଶ୍ରୀ ଶୁଭଙ୍କର ।