ହୁଅନ୍ତା ଯଦି ଏ

ହୁଅନ୍ତା ଯଦି ଏ ଆକାଶ କାଗଜ

କଲମର କାଳି ବରଷାର ଧାର ,

ଲେଖି ଯାଆନ୍ତି ମୁଁ ଅସଂଖ୍ୟ କବିତା

କରି ତାରକାଙ୍କୁ କଳ୍ପନା ସଂଭାର !

ଫୁଲ ମାନେ ଯଦି ଶବ୍ଦ ହେଇ ଯା’ନ୍ତେ

ଛନ୍ଦେ ହେଇ ଯାନ୍ତେ ବିହଗର ସୁର

କବିତା ମୋହର ଗୀତ ହେଇ ଯା’ନ୍ତା

ମନ ବୀଣା ତାରେ ମଧୁର ଝଂକାର ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଯଦି ଭାବନା ହୁଅନ୍ତେ

ଆଶା ଓ ନିରାଶା ଆଭୂଷଣ ତାର

ମେଘମାଳାଙ୍କୁ ମୁଁ ଦୂତ କରି ଦେଇ

ପଠାଅନ୍ତି ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟାକୁ ଖବର ।

ଯଦି ହେଇ ଯାନ୍ତା ସମୟ ମୋହର,

ଜନ୍ମ ମରଣର ସୀମା ରେଖା ଟପି

ସଂଧାନ ପାଆନ୍ତି ସେଇ ଶାଶ୍ଵତ !