ହସ

 ଓଠ ଧାର ରେ ଚେନାଏ ହସ

            କହଇ ମନ କଥା 

ସାତ ପରକୁ କରେ ନିଜର

           ହରେ ସକଳ ବ୍ୟଥା ।

କା ମନତଳେ କେତେ ଯେ ଦୁଃଖ

             ହୁଅଇ ନାହିଁ ବାରି

ପର ଆପଣା    ଭେଦ ନ ରଖି  

           ଦେବାରେ ଖୁସି ଭରି ।

କାହାକୁ କେବେ କହିବା ନାହିଁ

          ଅସହ୍ୟ କଟୁକଥା

ସେ କଥାଶୁଣି କେହି ନୀରବେ

       ନ ପାଉ ମନେ ବ୍ୟଥା ।

 ଖୁସି ଠୁ ବଡ  ସୁଖ ସମ୍ପଦ

      କିଛି ଜୀବନେ ନାହିଁ

 ଅତି ଯତନେ ସଭିଙ୍କ ମନେ

      ହସ ଯିବା ରେ ଦେଇ ।