ଗୀତି ମାଧୁରୀ

ଆକର୍ଷିତ କରେ ଚକାଆଖି ଦୁଇ

ମନରେ ଉଠେ ତରଙ୍ଗ 

ସେ ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶିଗଲେ ଥରେ

ଶିଥିଳ ହୁଅଇ ଅଙ୍ଗ ।

ସେ କଳା ବଦନ ଦର୍ଶନ ମାତ୍ରକେ 

ତୁଟିଯାଏ ସବୁ ଭାନ୍ତି 

ମନର ବେଦନା ଅବ୍ଯକ୍ତ ଭାବରେ

ହୃଦୟେ ଯଗାଏ ପ୍ରୀତି ।

ଯେତେ ଥାଉ ପଛେ ବୃଥା ଅଭିମାନ

ପାଶୋରୀ ଯାଏଟି ମନୁ

ନୟନରୁ ବହେ ଅଶ୍ରୁଜଳ ବେଗେ

ନିର୍ବିକାର ହୁଏ ତନୁ ।

ଅଦଭୁତ ଭାବ ହୁଅଇ ଉଦ୍ଭବ

ହୃଦରେ ଶାନ୍ତି ବିରାଜେ

ମନର ଭାବନା ଦୂରୀଭୂତ ହୁଏ 

ସମର୍ପଣ ଭାବ ଯାଗେ ।

ଭରିଦିଅ ସେହି ଭାବନା ମନରେ

ନିର୍ବିକାର ହେଉ ମନ

ଆତ୍ମାର ମିଳନ କୃପାବଳେ ହେଉ

ଦେହୀରେ ହେଉ ବିଲୀନ ।