ଘର

ଇଟା ଓ ପଥର ସିମେଣ୍ଟ, ଛଡ଼ରେ

ହୋଇଅଛି ମୁଁ ଠିଆ

କେତେ ରୂପ ମୋର ଛାତ, ଚାଳ ପୁଣି

ଆଜବେଷ୍ଟସ୍ ମୋ ନାଁ ।

ବାପା ମାଆ ଭାଇ ଭଉଣୀକୁ ନେଇ

ଗଢ଼ା ଯେଉଁ ପରିବାର

ମୋ'ବକ୍ଷରେ ସ୍ଥାନ ଦେଇଛି ଆନନ୍ଦେ

ମାନ ରଖି ସମ୍ପର୍କର ।

ନିଦାଘ କାଳର ସୂରୁଜ ଉତ୍ତାପ

ସହିଯାଏ ନୀରବରେ

ଆଶ୍ରିତ ମାନଙ୍କୁ ଖରାର ଦାଉରୁ

ହସି ହସି ରକ୍ଷା କରେ ।

ଶୀତ ହେମାଳର ଦେହଥରା ଜାଡ

ମୋ ଦେହକୁ ଭେଦ କରି

ଶାନ୍ତି ନିଦ୍ରା କେବେ ଭାଙ୍ଗିପାରେ ନାହିଁ

ଶୋଇଥାନ୍ତି ଶେଯ ପାରି ।

ବରଷା, ପବନ,ବିଜୁଳି ବେଗରୁ

ରକ୍ଷା କରି ଶାନ୍ତି ପାଏ

ମୋର ବିନା ଏଇ ସଂସାରେ ବଞ୍ଚିବା

ସହଜ କି କୁହ କିଏ ?

ଭୟଙ୍କର ହିଂସ୍ର ଜୀବଙ୍କ ଦାଉରୁ

ରକ୍ଷା କରିଥାଏ ବୋଲି

ନିର୍ଭୟରେ ରାତ୍ରି କଟୁଛି ତୁମର

ଯିବନାହିଁ କେବେ ଭୁଲି ।

ଜନମ କାଳରୁ ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସରେ

ସାହାରା ଦେଉଛି ଦେବି

ପୁରୁଣା ହେଉ ବା ହୁଏ ବା ନୂତନ

ସଭିଙ୍କୁ କୋଳେଇ ନେବି ।