ଗଛର ଆତ୍ମ କଥା

ମୋର ଛାଇ ତଳେ ବସଇ ବାଟୋଇ ଆନନ୍ଦ ମନେ

ପଥଶ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ମାରିଥାନ୍ତି ହାଇ ମୋର ପବନେ ।

ମୋହରି ଦେହରେ ଫୁଟଇ କୁସୁମ ଜାତି ଜାତିକା

ଭରା ଫୁଲ ଫଳ ଡାଳେ ଝୁଲୁଥାଏ ପେନ୍ଥିପେନ୍ଥିକା ।

ପରିବେଶ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଯତ୍ନବାନ ମୁଁ ତ ଥାଏ

ବିପତ୍ତି ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ପ୍ରଦୂଷଣରୁ ମୁକ୍ତ କରାଏ ।

ସଦାସର୍ବଦା ପିନ୍ଧିବା ପାଇଁ ବସ୍ତ୍ର ଦିଏ ଅମ୍ଳଜାନ

ରହିବା ପାଇଁ ବାସ ସହ ପର ହିତେ ମୋ ଜୀବନ ।