ଦୁର୍ଗ

 ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ଆଜି ସୁଦୀର୍ଘ ଯୁଗର

 ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ଭୀତି ଦୁର୍ଗ

ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଗଲା ସେ ଚର୍ମ ଆଖିରେ

 ଆଜନ୍ମ ସ୍ମୃତିର ସ୍ୱର୍ଗ

ଆଙ୍କି ଦେଲା କେତେ ପୀରତି ସୌରଭ

 ନିଗାଡି ବିରହ ଲୁହ

ହିଆ ବିସ୍ତାରିଲା ନବ ସୃଷ୍ଟି ପାଇଁ

 ତୁଟାଇ ସ୍ନେହର ମୋହ

ଚର୍ମ ଚକ୍ଷୁ ପଟେ ଆଙ୍କଇ ବିରହ

 ଅଙ୍କେ ପୁଣି ନୂଆ ଦିଶା

ଆଙ୍କେ କେବେ କୋହ କେବେ ପୁଣି ମୋହ

  କେବେ ସଞ୍ଚାରେ ନୂତନ ଆଶା

ସ୍ୱନେତ୍ରେ ଦେଖିଛି କେତେ ଯେ ଯାତନା

 ଯାଳିଛି ଏନ୍ତୁଡ଼ି କେତେ

ଆହା ଭାଗ୍ୟ ତା'ର ଭଗ୍ନ ହେଉ ଅଛି

  ଆପଣା ଲୋକର ହାତେ