ଦୁଃ ସହ ସହରୀ ଜୀବନ

ସୁଖ ସ୍ବାଛନ୍ଦର ଘର ହିଁ ସହର ଅନ୍ୟଥା ଜନ ବସତି ସବୁ ଗାଁ ।

ନିଜେ ଆଭିଜାତ୍ୟର ସୋପାନରେ ଉପନୀତ ହେବାର କାମନା ଭାବନା ପାରିଧିରେ।

ଆତ୍ମ ଗର୍ବରେ ବୀମଣ୍ଡିତ ପରି ସରଲ ଗାଁଉଲି ଲୋକ ପାଖରେ ନିଜବୁଧିମତ୍ତାର।

ଚାତୁଯ୍ୟରେ ଅନ୍ୟ ଲୋକଙ୍କୁ ନିଚ ଦେଖେଇ ହେବାର ନାଁ ହେଉଛି ସହର।

ଏଠି ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱାର୍ଥ ସାମୁହିକ ର ପରିଧି ନାହିଁ ତ ଏ ସହରରେ?

ନଥାଏ ଏଠି ଏକାତ୍ବ ଦର୍ଶନ ର ସମାଜ ସିଖିବାକୁ ହେବ ।

ସହର ଗଢ଼ିବା ଆଗରୁ ଗାଁ କୁ ଗାଁ ଜାଇ କେମିତି ରହିଛି ଏ ।

ଆତ୍ମ ରୁଟି ଭାରତ ମାତାର ଗାଁ ରେ ଆତମିୟତା।

ଦେଖେଇ ହେବା ସହଦେବ ହେବା ଏତ ସ୍ବାଭାବିକ ହେବା ଏତ ସ୍ବାଭାବିକ।

ତଥାପି ଜନତା ସହରାଭିମୁଖି।