ଦୃଶ୍ୟ ଜଗତ

ଅସତ୍ ବସ୍ତୁର ନଥାଏ ଅସ୍ତିତ୍ୱ

ସତ୍ ବସ୍ତୁର ଅଭାବ,

ସମୟର ଚକ ବୁଲୁଥାଏ ଖରେ

ବଦଳେ ମଣିଷ ସ୍ୱଭାବ ।

ନାଶରହିତ ଏ ଦୃଶ୍ୟ ଜଗତରେ

ମାୟା ମରିଚିକା ଖେଳ,

ନାଶବାନ୍ ଏଠି ମଣିଷ ଶରୀର

ଆତ୍ମା ଏ ସବୁରି ମୂଳ ।

ଆତ୍ମା ଅଜନ୍ମା, ନିତ୍ୟ ସତାତନ

ଅବ୍ୟୟ ସ୍ଥିର ଅଚଳ,

ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ଏ ମନୁଷ୍ୟ ଜଗତେ

ପାର୍ଥିବ ହୁଏ ବାଚାଳ ।

ପ୍ରତ୍ୟକ ଶରୀରେ ଆତ୍ମାଯେ ଅବଧ୍ୟ

ଶରୀର ଖୋଳପା ପ୍ରାୟ,

ଦୃଶ୍ୟାତୀତ ହୁଏ, ଜନ୍ମର ମାତ୍ରକେ

ନାଶ ହେଲେ ଅପ୍ରମେୟ ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ , ଅଚିନ୍ତ୍ୟ, ବିକାର ରହିତ

ନିରାକାର ବ୍ରହ୍ମରୂପୀ

ଶରୀର ନିହିତ,କାଳ ହସ୍ତଗତ

ମୋକ୍ଷ ଲୋଡ଼ ନାମ ଜପି ।