ଧରା

ଆକାଶ ଡାକଇ ଧରାଲୋ

କପାଳ ଫାଟିଲା ପରାଲୋ

ସହିଅଛୁକେତେ କଷଣ

ହୀନିମାନ ରୂପ ବସନ

ନଇନାଳ ବନ ଝରଣା

ରହିଛନ୍ତି କରି ଛଳନା

ମାଡିଆସେ କାଳ ବତାସ

କରିଦିଏ ତତେ ହତାଶ

ସୁରୁଜକିରଣେ ମୁଖଟି

ପୋଡିଦିଏ ସବୁ ସୁଖଟି

ପାତାଳ ଧମକ ଦେଉଛି

ଭମିକମ୍ପାକେତେ ହେଉଛି

ମଣିଷ ବସିଛି ଆବୁରୀ

ହାନି କରୁଅଛି ସବୁରି

ଧରଣୀ କହିଲା ଆକାଶ

ଛଳନାରେ କଲୁ ପ୍ରକାଶ ।

ମୋଠାରୁ ରହିଛୁ ଉପରେ

ରଙ୍ଗଢଙ୍ଗ ବହୁରୂପରେ ।

ଆସୁ ଯେତେ ଝଡ଼ ବତାସ

ରଖିଛି ମନରେ ସାହସ

କାହାର ହେବନି ହାନିରେ

ରଖିବି ପଣତ କାନିରେ