ଡାକ ଶୁଭୁନାହିଁ ତୋର...

ତୋର ଡାକ ଯେବେ କାନରେ ପଡ଼େ

ମୋ ସକାଳ ହେଲା ମୁଁ ଜାଣେ

ରାତି ପାହିଗଲା ଉଠି ଆସ ବୋଲି

ମୁଁ ତୋ ଡାକକୁ ମଣେ l

ଶାଗୁଆ ଦେହ ତୋ ରକ୍ତଜବା ଥଣ୍ଟ 

ଟିକି ମିକି ଦୁଇ ଆଖି ତୋର ମୁହଁ

ଏତେ ମନୋରମ ସତେ ଆଖି ରହିଯାଏ ଲାଖି l

ଉଦାସିଆ ମନ ତୋତେ ଦେଖିଦେଲେ ଉଲ୍ଲାସିତ ହେଉଥିଲା

ଶୁଆ ହେଲେ ବି ତୋ କଥା ପଦେ ମତେ ଆନନ୍ଦିତ କରୁଥିଲା l

ମୋତେ ଦେଖି ଯେବେ ଡାକ ଛାଡ଼ୁ ତୁହି ବୁଝିଯାଏ କଥା ତୋର

ଉଡ଼ି ଯାଆ ବୋଲି ପଞ୍ଜୁରୀ ଖୋଲିଲେ ବସୁଥିଲୁ ହାତେ ମୋର l

କାହିଁ ଆଜି ମୋତେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲୁ ରାଗିଗଲୁ କି

ମୋ ଠାରୁ କାନ ମୋର ଆଜି ଝୁରି ହୁଏ ଡାକ ଶୁଣିବାକୁ ତୋ କଣ୍ଠରୁ l