ଦାଦନ

ଦାନ ତା ମହାନ ଗଢ଼େ ସେ ଭବନ

ଗଢ଼େ ଶିଳ୍ପ କାରଖାନା

ପରିଶ୍ରମ କରେ ରୁଧିର ଝରାଇ

ପାଇବାକୁ ମୁଠେ ଦାନା ।

ଦରଦକୁ ଭୁଲି ନାମ ବହି କୁଲି

ଗଢିଚାଲେ ଭିନ୍ନ ପୃଥୀ

ଆଜିର ମଣିଷ ବୁଝିନି ସେତକ

ଇତିହାସର ସେ ସାଥି ।

ନଗଡ଼ା ଚରିତ୍ର ଦେହେ ସମାୟିତ

ତଥାପି ଖୁସିରେ ଜିଏଁଁ

ଅଳ୍ପମୂଲରେ ଗଢ଼ି ସେ ଦୁନିଆ

ଉପହାର ଟିଏ ଦିଏ ।।