ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ ବନ୍ଧା ଏ ଜୀବନ

ହେ ମଙ୍ଗଳମୟ ଲୀଳାମୟ ପ୍ରଭୋ

        ତୁମେ ତ ଜଗତ ପ୍ରାଣ,

ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ ବନ୍ଧା ଏ ଜୀବନ

        ମୁକ୍ତି ଦେବ କେଉଁ ଦିନ ।

ତୁମ କୃପା ହେଲେ ଦେବ ଦରଶନ

       ମୋକ୍ଷ ମିଳିଯିବ ମୋତେ,

ତୁମରି ଦେହରେ ଲୀନ ହୋଇଯିବି

       ଏଡ଼େ ଭାଗ୍ୟ ହେବ ସତେ !

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭଲ ଲାଗୁନାହିଁ

       ସରି ଆସିଲାଣି ଆୟୁ,

ତୁମରି ଦୂଆରେ ବସିଛି ଠାକୁରେ

       ମୋ ଡାକ ଶୁଣିବା ହେଉ ।

ମାଗିନି ଜୀବନେ ଧନ ମାନ କିଛି

       ତଥାପି ଦେଇଛ ଢାଳି,

ତୁମ କରୁଣାର ଦାନ ସବୁ ପ୍ରଭୁ

       ରକ୍ଷାକର ଦୟାମାଳୀ ।

ମୋର ବୋଲି କିଛି ନିଜର କରି ମୁଁ

      କେବେ ପ୍ରଭୋ ଭାବିନାହିଁ,

ସବୁ ତ ତୁମର ଏ ସାରା ଜଞ୍ଜାଳ

      ଆଶ୍ୱସ୍ତ ମୁଁ ଟେକିଦେଇ ।

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ଯେତେ କରାଇଛ ତୁମେ

      ତୁମ ବିନା ନାହିଁ ଗତି,

ଦୁଃଖ ଦେଲେ ଦିଅ ଅବା ସୁଖ ଦିଅ

      ସେଥିରେ ମୋ ସନମତି ।

ଶେଷ ଇଛା ମୋର ମରଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

      ତୁମ ଠାରେ ରହୁ ମନ,

ଦୂରେଇ ଦେବନି ଛନ୍ଦା ଚରଣରୁ

      ସମର୍ପିତ ମୋ ଜୀବନ ।