ଛଳନାରେ ଭରା ସମ୍ପର୍କ

ଏ ଧରାରେ ତୁମ କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶ,

ଭରିଦିଏ ସଂସାରେ ହର୍ଷ ଉଲ୍ଲାସ,

କ୍ଷୁଦ୍ର କ୍ରନ୍ଦନଟିିଏ ବିଚଳିତ କରେ ସହସ୍ର ମନ,

ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ସାଜେ ଆନନ୍ଦର ଜୁଆର ।

ମୋ ଆଗମନ କିନ୍ତୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ,

ଅଶ୍ରୁଧାର ମୋର କରେନି କାହାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ,

ହୁଏନି କେହି ଉତଫୁଲ୍ଲିତ ହସରେ ମୋହର,

ନା ଆକର୍ଷିତ ହୁଏ କାହା ନିଷ୍ଠୁର ଚାହାଣୀ ।

ତୁମେ ଜ୍ୟୋତି ବଂଶ, ଜାତି, ଗୋତ୍ର, ଗ୍ରାହସ୍ତ୍ୟର,

ତୁମ ଦ୍ବାରା କୃୃତ ପାପ ବି ପୂନ୍ୟ ,

ରାଗ, ମାନ, ଅଭିମାନ ଅଶୀର୍ବାଦର ସ୍ୱରୂପ,

ତୁମେ ଯେ ବଂଶବର୍ଦ୍ଧକ ।

ନଅ ମାସ ଗର୍ଭେ ଧରି ଲହୁ, ଲୁହରେ ସିଞ୍ଚିଲେ ବି ,

ମୁଁ ଦୁୁୁୁନିଆ ସଜାଏ ,ଆଜନ୍ମ କୂଳ ନୁହେଁ,

ମୋ ପୂନ୍ୟ ଜଳଧାରେ ବାଲିଘର ସରି,

ତୁମ ଅହଂକାରର ଲହଡିିିରେ କେବେ ବହିଯିବ ଜାଣେନା ।

ତୁମେ ପୁତ୍ର, ଅନ୍ଧାର ଘରେ ଦ୍ୱୱୀପ ସଦା ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ,

ମୁଁ ଝିଅଟେ , ସେଇ ଦ୍ୱିପରେ ସଳିିିତା ,

ପାଉଁସ ହେଇ ଜ୍ୟୋତି ଖେଳାଏ,

କିନ୍ତୁ ନିିିଜେ ସଦା ଅନ୍ଧାର ।

ଇଏ କି ଛଳନାମୟ ସମ୍ପର୍କରେ ବନ୍ଧା ମୋ ଜୀବନ,

ସବୁଠି ତୁଳନା ,ସର୍ବେ ପାତର ଅନ୍ତର ,

ତଥାପି ଲୋକଦେଖାଣିଆ ପ୍ରେମ,

ସେ ପ୍ରେମର ମୋହର ଛନ୍ଦା ଅନ୍ତରମନ ।