ଛବି କଥା କହେ

ମୂର୍ତ୍ତୀ ଗଢ଼ୁଥିବା ମଣିଷଟିକୁ

କୁହାଯାଏ କାରିଗର

କାରିଗରୀ କଉଶଳ ବଳରେ

ଗଢ଼େ ମୂର୍ତ୍ତୀ ନିରନ୍ତର

ମାଟି ଅଟେ ତାର ପ୍ରିୟ ସମ୍ବଳ

ଜୀବନ କହିଲେ ଚଳେ

ମାଟିକୁ ରଙ୍ଗେଇ ବା ପାଇଁକି

ହାତେ ରଙ୍ଗ ତୁଳୀ ଧରେ

ହାତୁଡ଼ିଟିରେ ନିହାଣ ମୁନରେ

ମାଟିକୁ କରେ ଜୀବନ୍ତ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶୀଷ ପାଇଅଛି ସେ

ନାହିଁ ତା କଳାର ଅନ୍ତ

ପାତ୍ରଟେ ହେଉ ଅବା ଭଗବାନ

ପାରଇ ଗଢି ସଭିଙ୍କୁ 

ତା ହାତ ପରଶେ କୁହୁକ ଦିଶଇ

କିଣି ନିଅଇ ମନକୁ

ମନଧ୍ୟାନ ଦେଇ କରେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଯାହା ଥାଉ ପରିସ୍ଥିତି

ଏହି ବୃତ୍ତିରେ ପୋଷଇ କୁଟୁମ୍ବ

ଝାଳ ବୋହୁଥାଏ ନିତି

ଗଡି ଚାଲିଥାଏ ବୟସ ତାର

ହାତ ତାର ଥରୁଥାଏ 

କପାଳରେ ତାର ଦିଶଇ କୁଞ୍ଚ 

ସଦା କାର୍ଯ୍ୟେ ଲାଗିଥାଏ