ଚାଷୀଭାଇ ପରି କିଏ ହୋଇବ?

ବୈଶାଖର ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାରେ

ଶ୍ରାବଣର ମୂଷଳ ଧାରାରେ

ମାଘମାସ ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତରେ

ବସନ୍ତରେ ଗାଇ ଗାଇ ଗୀତରେ

ହଳ ଲଙ୍ଗଳକୁ ନେଇ ସାଥିରେ

ତା' ସଂସାର ଛାଡ଼ି ଭାଗ୍ୟ ହାତରେ

ଚାଲିଯାଏ ନିତି ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ

ଜଗତର ବୋଝ ବୋହି ମୁଣ୍ଡରେ।

ଜଗତର ମୁଖେ ଦେଇ ହରଷ

ନିଜେ ପିଏ ନିତି ଯାତନା ବିଷ

ମାଡେ ନାହିଁ ପାଖ ତା'ର ଅଳସ

ମନ ତା'ର ଥାଏ ସଦା ସରସ

ଚିର ସହଚର ଝଡ଼ ବତାସ

ତଥାପି ସେ ଖୋଜେ ନାହିଁ ଉଆସ

ଜୀବନରେ ହୁଏ ନାହିଁ ନିରାଶ

ଦୁଃଖ ସାଥେ ବିଟେ ତା'ର ବୟସ।

ଦୁନିଆ ଆଖିରେ ନିଃସ୍ୱ ଗରିବ

ତା' ଅନ୍ତର କଥା କିଏ ବୁଝିବ?

ତା' ଦୁଃଖର ବୋଝ କେ' ବା ବୋହିବ?

ତା' ପାଇଁ କି ନିଷ୍ଠୁର ଏ ଦଇଵ !

ଚାଷୀ ଭାଇ ପରି କିଏ ହୋଇଵ

ନିଜେ ପଛେ ଉପାସରେ ଶୋଇବ

ଗରିବର ଆଖ୍ୟା ସିନା ପାଇବ

ବିଶ୍ବ ହିତ ପାଇଁ କାମ କରିବ !