ଚାଳଘର

ନାହିଁ ଧନ ମାନ ଦୁଃଖୀ ମୋ ଜୀବନ

ଗରୀବର ପରିଚୟ

ବିଧାତା ଦେଇଛି ସଂସାରେ ଜନମ 

ଭାଗ୍ୟ ମୋର ନିରିଦୟ ।

ଚାଳଘରଟିଏ ମୋ ପାଇଁ ଆଶରା

ଗଢିଅଛି ନିଜ ହାତେ

ବାଉଁଶ ଛଣରେ ଆବଦ୍ଧ କରିଛି

ଆପଣାର ସାଧ୍ୟମତେ ।

ଦୁଇ ବଖରାରେ କଟିଗଲାଣି ଯେ

ଅନେକ ସମୟ ମୋର

ଛୋଟ ସିନା ଘର ମୋ ପାଇଁ ସୁନ୍ଦର

ସୁଖୀ ମୋର ପରିବାର ।

ଚାଳଘର ବୋଲି ଲୋକ ତ କୁହନ୍ତି

ମୋ ପାଇଁ ସରଗପୁର

ପାଞ୍ଚପ୍ରାଣୀ ଆମେ ତା କୋଳେ ଚଳୁଛୁ

ନାହିଁ ଗ୍ରୀଷ୍ମକାଳ ଡର ।

ଶୀତ କାକରରୁ ରକ୍ଷା କରିଅଛି

ଦେଇଅଛି ସେ ସୁରକ୍ଷା

ମୋ ପାଇଁ ମନ୍ଦିର ଏଇ ଚାଳଘର

ଦେଇଛି ଶାନ୍ତିର ଶିକ୍ଷା ।

ଅନେକ ବରଷ ଠିଆ ହୋଇଅଛି

ସହିଅଛି ସେ ଆଘାତ

ବନ୍ୟାର ପ୍ରଭାବେ ଅର୍ଦ୍ଧଭଗ୍ନ ପ୍ରାୟ

ହୋଇଛି ପୁନଃ ନିର୍ମିତ ।

ଝଡ଼ ତୋଫାନର ଦାଉରେ ଉଡ଼ିଛି

ଛପର ଅନେକ ଥର

କେବେ କାନ୍ଥ ଭାଙ୍ଗି ହୋଇଛି ନିଶ୍ଚିହ୍ନ

ନାହିଁ ତାର ଉପଚାର ।

ଗଢ଼ିଛି ପୁନଶ୍ଚ ବାହୁର ବଳରେ

ବିଶ୍ୱାସରେ ଚାଳଘର

ତା ବିନା ନାହିଁ ମୋ ଅନ୍ୟ ଆଶ୍ରାସ୍ଥଳୀ

ରକ୍ଷାକର୍ତ୍ତା ଜୀବନର ।

ରାତି ଦୁଇଘଡି ତା ଚଟାଣ ପରେ

ବିତିଯାଏ ନିତି ମୋର

ଦିନସାରା କର୍ମ ଜଞ୍ଜାଳ ନିମିତ୍ତ

ମୁଁ ଯାଏ ତାହାଠୁ ଦୂର ।

ମୋ ପାଇଁ ଜୀବନେ ଏଇ ଚାଳଘର

ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦଟିଏ

କେତେ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଦେଖିଛି ନୀରବେ

ସାଜି ମୁକସାକ୍ଷୀଟିଏ ।