ବୁନ୍ଦା ନୁହେ ଏହା ମୁକ୍ତା

ରାତ୍ରିର ଅନ୍ଧାର ଗଭୀରେ

ଶୟନରତ ମୁହିଁ ପଲଙ୍କେ

ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷାର ଚିତ୍କାର

ମନକୁ ଡରାଇ କରେ ଗମ୍ଭୀର ।

ନିଶୀ ଅନ୍ଧକାରେ ଶବ୍ଦ ସବୁକୁ ଚାପି

ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷା କରେ ଚିତ୍କାର 

ଅନ୍ୟ ଦିଗରୁ ତହିଁ କରେ

ଆଲୋକର ରଶ୍ମି ଆଗମନ ।

ବର୍ଷା ଟୋପାରେ ଲକ୍ଷ୍ୟଭେଦି

ନୟନକୁ ହୀରା ପରି କରାଏ ଦୃଶ୍ୟମାନ 

ଏହି ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରାମଣ୍ଡଳେ

ଖୋଜୁଛୁ ଆମେ ହିମମଣ୍ଡଳ ।

ବର୍ଣ୍ଣହୀନ ରକ୍ତ ସବୁ ଉସ୍ବେଦନ ହୋଇ

ଶୁଷ୍କ ହୁଏ ତନୁରୁ ସର୍ବସ୍ଵ ଝାଳ

ବର୍ଷା ବିନା,ପୃଥ୍ବୀ ଆଜି ଅଗ୍ନିମୁଖା

ଦେଖାଏ ତାତି ରୁପୀ ତା ପ୍ରକୋପ ।

କୋଇଲାରୁ ଜନ୍ମେ ଜ୍ବାଳା

ସେଠୁ ଜନ୍ମେ ହୀରା

ବର୍ଷା ଆଣେ ଶୀତଳ ପରସ୍ତ

ବର୍ଷା ନୁହେଁ ଏହା ହୀରା !