ବର୍ଷାରାଣୀ

ବର୍ଷାରାଣୀ ତୁମ ପହିଲି ସ୍ପର୍ଶରେ

ତନୁମନେ ଶିହରଣ

ହୃଦୟ କନ୍ଦରେ ପ୍ରୀତିର ଉଛ୍ୱାସ

ଭରିଦିଏ ଆଲୋଡନ ।

ଭିଜୁଛି ଧରିତ୍ରୀ ତୁମରି ବୁନ୍ଦାରେ

ମହକୁଛି ସୁଗନ୍ଧରେ

ମେଘମାଳା ସାଥେ ବିଜୁଳି ଚମକେ

ନୀଳରଙ୍ଗୀ ଗଗନରେ ।

ନିଦାଘର ଜ୍ୱାଳା ଭୁଲିଛି ପ୍ରକୃତି

ହସୁଅଛି ଖିଲିଖିଲି

ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ସଜେଇ ନିଜକୁ

ବୋହୂ ବେଶ ହେବ ବୋଲି ।

ତୁମ ଛୁଆଁ ପରେ ମୟୁର ନାଚୁଛି

ସୁବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବନାନୀରେ

ଜିମୂତ ଆଚ୍ଛନ୍ନ ଶଶୀକୁ ନଦେଖି

କଇଁ କିନ୍ତୁ ଝୁରି ମରେ ।

ତୁମ ଆଗମନେ ଜଳେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ

ନଦୀ ଖୋଜେ ସାଗରକୁ

ତୁମ ବାରିଧାରା ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ

ତୃଷାତୁର ପଥିକକୁ ।

ମଣ୍ଡୁକ କରୁଛି ତୁମରି ପ୍ରଂଶସା 

ବାଡ଼ି ସାରୁବୁଦା ମୂଳେ

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତରେ ପ୍ରିୟାକୁ ଖୋଜୁଛି

ନିତି ବିରହରେ ଜଳେ ।