ବରଷା

ଖୁଙ୍ଖାର ଖରାର ଖଣ୍ତିଆ ଭୁତଟା

   ଖୋଜି ଚାଲିଗଲା ନିଡ

ତୁଷାର୍ତ ହୃଦୟ ତୃପ୍ତ ହୋଇଗଲା

    ତଟସ୍ଥ ପଡିଲା ଝଡ l

ମେଘ ମହ୍ଲାରର ମହୁଲି ଗୀତରେ

   ମହକିଲା ମୋର ପ୍ରାଣ

ଜୀବନର ମାଟି ମହମହ ବାସି

   ମତୁଆଲ କଲା ମନ l

ସରଗର ଶଶୀ ସରାଗରେ ବସି

  ଶୀତଳ ଜୋତ୍ସ୍ନା ପରଶି

ପତ୍ରଝଡା ପ୍ରାଣ ପଲ୍ଲବିତ କଲା

  ବରଷା ରୂପରେ ଆସି l

କୁନି କଣ୍ଢେଇର କୌତୁକିଆ କୁଆଁ

   କଅଁଳ ମନର ହସ

କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦେ କୁଳ ମୋ ଲଂଘିଲା

   ଜୀବନେ ଭରିଲା ରସ l

 ସରଗ ରାଇଜ ଅପସରା ସିଏ

   ଦୁଃଖ ଅପସରି ଦିଏ

ବରଷା ରାଣୀ ମୋ ବିଦଗ୍ଦ ପରାଣେ

  ଭରସା ସମ୍ଭାର ଟିଏ l