ବୋଉ

ଦୃଶ୍ୟହୀନ ସମୟର ଲମ୍ବ ଦୂରତ୍ୱରେ  

ଯେତେ ଯେତେ ଥର ମୁଁ ପହଞ୍ଚେ 

ଗାଁଆର ସେ ଖୁନ୍ଦାଖୁନ୍ଦି ଘର ଅଗଣାରେ ।

ନିମିଷକେ ବୋଉ ଭାଙ୍ଗି ଚୁରମାର୍ କରିଦିଏ  

ସବୁ କ୍ଳାନ୍ତି ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ଆଉ ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ଯାହା ରହିଥାଏ ଭରି 

ବିଦାୟର ଦୁଇ ଟୋପା ଲୁହରୁ ଆଉ 

ଫେରିବାର ଉଲ୍ଲାସତା ଯାଏଁ ।

ବାସନ୍ତୀ ପବନ ପ୍ରାୟେ ମାଡିଆସେ ଯେତେ ଯେତେ ସ୍ନେହ ଆଉ ପ୍ରେମ

ଲମ୍ବି ଆସେ କେଉଁ ଏକ ବିଶାଳ ହୃଦରୁ ।

କେଜାଣି କେଉଁଠି ସାଇତି ରଖିଥାଏ 

ପଖାଳ ସାଥେ ଆଣି ଥୋଇଦିଏ  

ବସାଦହି ବଡିଚୋରା କଳା କଞ୍ଚା ଲଙ୍କା 

ଲେଉଟିଆଶାଗ ଆଉ ଖମ୍ବଆଳୁ ଭଜା 

ସଜନା ଛୁଇଁ ଶିମ୍ବରାଇ ଝୁରିମାଛଭଜା 

ଆମ୍ବୁଲ ଚଟଣୀ ଯେବେ ଥୋଇ ଦିଏ 

ଖାଇବାକୁ ଲାଗେ ଭାରିମଜା ।

ବେଳେବେଳେ ରଖିଥାଏ ସାଇତି ଛେନା ପୋଡଦିଆ ଥାଳି ସିଝା ମୁଆଁ ପିଠା 

ଆଉ ମଣ୍ଡା ଓ ଆରିସା 

ବିରି ଚକୁଳି ବିରି ବରା ଆଦି ପିଠାମାନ 

ବହଳିଆ ମୁଗଡାଲି ସହ

ବସୁମତୀ ଚାଉଳରେ କରିଥାଏ 

କେତେ ଯେ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ।

ଖାଇସାରି ଟିକିଏ ଗଡିପଡିଲେ ଖଟିଆରେ 

କହିପକାଏ 

"ଶୋଇପଡ ଶୋଇପଡ ଧନରେ 

ଧାଇଁ ଧାଇଁ ଆସିଛୁ କାହିଁ କେତେ ବାଟରୁ କେତେଦିନ ପରେ "

ପୁଣି ମୁଣ୍ଡ ପାଖେ ବସିରହି  

କପାଳରେ ହାତକୁ ବୁଲାଇ  

ମୁହଁକୁ ଅନାଇଁ କୋମଳ ସ୍ୱରରେ କହଇ 

"ଧନ ମୋର ପଡିଗଲାଣି କଳାକାଠ 

ବିଶ୍ରାମ ନପାଇ "

ପରନ୍ତୁ ମୁଁ 

ଦେଖି ପାରେ ନାହିଁ ବୋଉର ଦିହ ଛାଲ 

ଲୋଚାକୋଚା ମୁଣ୍ଡର ଅଲରା କେଶରେ ତେଲ ଲାଗିଚି କି ନାହିଁ ।

ମୋ ପାଖରେ ତର ନାହିଁ ବୁଝିବାକୁ 

ରକ୍ତଚାପ ଆଉ ଅମ୍ଳର ଔଷଧ ତା' ପାଖରେ ଅଛି କି ନ ଅଛି  

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ

ସହ୍ୟ କି ଆସହ୍ୟ ।।