ବୋହୂ

ମୋ ଶଶୁର ଘରେ,          ବୋହୂଟିଏ ମୁହିଁ,

ଝିଅ ଥିଲି ବାପା ଘରେ ।

ଝିଅ ଜନ୍ମ ଥିଲା,           ପର ଘରକୁ ଯେ,

ଚାଲି ଅଛି ଯେ ସଂସାରେ ।।

ଝିଅ ଥିଲି ମୁହିଁ,           ମୋ ଜନ୍ମ ଭୂମିର,

ଥିଲା ମୋର ସ୍ୱାଭିମାନ ।

ନଥିଲା ଭାବନା,            ନଥିଲା ଯାତନା,

ସୋଇ ଯାଏ ଦିନମାନ ।।

ବାପା ଦେଇଥାନ୍ତି          ଯାହା ଇଛା କରେ,

ସଉକିନି ବସ୍ତୁ ମୋର ।

ମଳିନ ଦେଖିଲେ,          ମୋ ମୁଖର କ୍ରାନ୍ତି,

ବାପା ହୁଅନ୍ତି ଆତୁର ।।

ବୁଝାଇ ଥାଆନ୍ତି,           କୋଳରେ ବସାନ୍ତି,

ବାନ୍ଧନ୍ତି ସ୍ନେହର ଡୋର ।।

ରୋସିଥିଲେ ମୁହିଁ,           ରାଗିଥିଲେ ମୁହିଁ,

ମନାଇ ଥାଏ ମୋ ମାଆ ।

ଗେହ୍ଲା ଆଦରରେ,        କେତେ ଲାଞ୍ଚ ଦେଇ,

ନଖାଇ କୁହନ୍ତି ଖାଆ ।।

କେତେ ଗେହ୍ଲା ଆଉ,       କେତେ ଆଦରରେ,

ଜନ୍ମରୁ ବଢ଼ାଇ ମୋତେ ।

ଆଜି ପର କରି,           କରି ଦେଲେ ବିଦା,

ବୋହୂ ହେବା ଥିଲା ହାତେ ।।

ଗୃହ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମୁହିଁ,          ମୋ ଶଶୁର ଘରେ,

ଶାନ୍ତ ସିଷ୍ଟ ମୋର ବର ।

ଶାଶୁ ଶଶୁର ମୋ,           ଅତି ଆପଣାର,

ଭକ୍ତି ଥାଉ ନିରନ୍ତର ।।

ସହି ଯାଏ ମୁହିଁ,             କରିଯାଏ ମୁହିଁ,

ସବୁରି ମନକୁ ନେଇ ।

ତେଣୁ ପରା ମୁହିଁ,          ସୁନା ବୋହୂ ଅଟେ,

ସଂସ୍କାରି ହୋଇବା ପାଇଁ ।।