ବଣଫୁଲ

ହେ ସଦ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ବଣଫୁଲ ତୁ ମନ ଉଣା କରନା ।

ମନରେ ଭାବନା କାହିଁ ଫୁଟିଲି କାହିଁ ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧନ କଲି, ଏ ବନମୂଳକର ।।

ହଁ ହୋଇପାରେ ତୋ ତୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ କାଷ୍ଠ ପାଷାଣ ଠାକୁର ପାଦେ

ହେବା ପାଇଁ ସମର୍ପିତ ହେଲେ ହେବୁ ନାହିଁ  କେବେ ଅନାଦର ।।

ତୋ ଖିଲିଖିଳି ହସର ପାଖୁଡା ମଉଳାଇ ଦେଏନା ରେ ଫୁଲ ।

ତୁ ତ ଭାଗ୍ୟବାନ । ନୈସର୍ଗିକ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଷମା ତୋ ପ୍ରତିଟି ପାଖୁଡାର ।

ଦିନେ ନା ଦିନେ କେଉଁ ଜଣେ କବିର କାବ୍ୟ କବିତାରେ ହେବ ରୂପାନ୍ତର ।।

ହେ ପ୍ରିୟ ବଣଫୁଲ ତୁ ନିଜକୁ ନ୍ୟୁନ ମନେ କରନା ।

ପାଇଲୁନି ବୋଲି କାହା ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାନ,

ତୋ ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ ବୋଲି କାହା ଘର ଫୁଲଦାନୀ ।।

ନିଶ୍ଚୟ କିଏ ଜଣେ ଆସିବ ବନୋଷ୍ବଧି ପାଇଁ ଆପଣେଇ ନେବ

 ତୋ ମହାନତା ଦିନେ ଦେଖିବ ଏ ସମଗ୍ର ଧରଣୀ ।।