ବିଷାକ୍ତ ସହର

ରାଜ୍ୟର ରାଜଧାନୀ ସିଏ ମନ୍ଦିର ମାଳିନୀ,

କୁସଳ ସହର ସେ ସହରେ ରାଜନନ୍ଦିନୀ ।

ଲିଙ୍ଗରାଜ, ଧଉଳି , ଖଣ୍ଡଗିରି, ଉଦୟଗିରି,

ଈଶକନ୍ ଏଇଠି ପୁୁିଣ ଏଠି କେଦାର ଗୌରୀ ।

କେତେ ଯେ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଚିନ୍ତା, ଚେତନାର ପୃଷ୍ଠଭୂମି ,

କେତେ ଯେ ଦେବା ଦେବୀଙ୍କ ଐତିହ୍ୟ କର୍ମଭୂମି ।

କେତେ ମସଜିଦ , ଇଦଗାହ, ଚର୍ଚ୍ଚର ସମାହାର,

ରୁଣ୍ଡ ଏଠି କେତେ ଯେ ଅମୂଲ୍ୟ ଉପହାର ।

ଦୟାର ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ଉତ୍ପତ୍ତି ଏଇ ସହରର ,

ଚନ୍ଦକା ବନକୁ ନନ୍ଦନକାନନ ଅନ୍ତ ତା'ର ।

ଶାନ୍ତିସ୍ତୁପ ଧାରି ଶାନ୍ତିର ସହର ,

ସାଜିଛି ଆଜି ବିିିଷର ଗନ୍ତାଘର। 

ମଦ, ଗଞ୍ଜେଇ ,ଚରସର ଚାଲେ ଦିନ ରାତି ବ୍ୟାପାର,

କିଣାବିକା କରିବାକୁ ସଯାଗ ମାଳ ମାଳ ଠିକାଦାର ।

ଯୁବ ପିଢ଼ି ଧସି ଚାଲିଛି ନିଶାର ଗହ୍ୱରରେ ,

ମାନବିକତା ଭୂଲି ଲୁୁଟେରା ସାଜିଛି ଗଳିକନ୍ଦିରେ ।

ଗାଡିରୁ ଭିଡ଼ି ,ଗଳାରୁ ଚେନ୍ ଛିିିିଡେଇ ଦଉଛି ,

ବନ୍ଧୁକ ମୁୁନରେ ଟଙ୍କା ପଇସା ଛଡେଇ ନଉଛି ।

କେତେ ସବୁୁଜ ସଂସାର ଉଜୁଡି ଗଲାଣି ,

ପ୍ରସ୍ଫୁୁଟିତ କୋଳ ଅବେଳରେ ଶୂନ୍ୟ ହେଲାଣି ।

ମାତୃହୀନ ଆଜି ଅଗଣିତ ନିରୀହ ଅଭିଳାଷା ,

ପାରୁନାହାନ୍ତି ବୁଝି ଆକସ୍ମିକ ମୃତ୍ୟୁର ପରିଭାଷା ।

ନିଶା ପୁଣି ଗିଳିଲାଣି ନାରୀର ନାରୀତ୍ୱ ଆଉ ଆତ୍ମ ସମ୍ମାନ,

ବିଳିବିଳାଉଛିି ରଜନୀ ସାଉଁଟି ଅସହ୍ୟ ଅପମାନ।

ଖୋଜୁଛି ଗଳି ତାର ,ହଜିଯାଇଥିବା ଶ୍ରୀ ସମ୍ପନ୍ନ ଅତୀତ ,

କଂକ୍ରିଟ୍ ସ୍ତମ୍ଭଗୁଡିିକରେ ଦବି ଯାଇଥିବା ସତୀତ୍ୱ ।

ଆଉ କି ଉଦିତ ହବ ତା' ମସ୍ତକେ ଶାଳୀନତାର ପ୍ରଭାକର ,

ଫେରି କି ପାଇବ ସିଏ ଆଭୂଷଣ ସରଳତାର ।