ବିନତି

ଅନାଦି ଅକ୍ଷର ଅବ୍ୟକ୍ତ ହରି ଘେନ ପ୍ରଣତି

ଆହେ ଆର୍ତ୍ତତ୍ରାଣ ଆରତ ଫେଡ କଳାମୂରତି ।

ଇତର ଜନ ମୁଁ ପଡୁଛି ଶୀରି ପୟର ଧରି

ଈଶ୍ଵର କରିଣ କୁରୁପା କୋଳେ ନିଅ ଶ୍ରୀହରି ।

ଉଠରେ ମାନସ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଦେଖ ଶ୍ରୀ ବିଭୁ କାନ୍ତି

ଊଣା କରନାହିଁ ମନକୁ ଡାକ ରଖ ଶ୍ରୀପତି ।

ଋଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧି ବିଧିଦାୟକ ସେ ତ କମଳାକାନ୍ତ

ଋଷ୍ଟିଖଣ୍ଡନ ଯେ କରିବେ ଫେଡି ସର୍ବ ଆରତ ।

ଏକମାତ୍ର ସତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ସେ ତ ଅମୀୟଧାରା

ଐକୁଣ୍ଠ ରାଜନ ତ୍ରିଲୋକେ ଧର୍ମେ ରଖିଛି ଧରା ।

କୋଟିକୋଟି ସୃଷ୍ଟି ଧାରଣ କରି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପତି

ଖଳ ନାଶି ପାପ ବିନାଶି ପୂଣ୍ୟ କରି ସଂସ୍ଥିତି ।

ଗରୁଡ ପୃଷ୍ଠରେ ବିରାଜମାନ କରି ମୂରାରି

ଘନ ଅନ୍ଧକାର ନାଶନ୍ତି ଦୁଷ୍ଟ ବଳ ସଂହାରି ।

ଚିତ୍ତ ବିନୋଦିଆ ଠାକୁର ଶୀରେ ଚନ୍ଦ୍ରଶୋଭନା

ଛନ୍ଦମନ୍ଦ ବହୁ ଜାଣହେ ସନ୍ଥ ପାଳନେ ସିନା । 

ଜଗତର ନାଥ ବୋଲାଅ ବିଶ୍ଵ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ

ଝଟିକା ବିନାଶେ ଝଟକେ ବିଜେ କଳାଗୋସାଇଁ ।

ଟଣକାରେ ବନ୍ଧା ପଡିଛ ମାତା ଯଶୋଦା ପାଶେ

ଠାଣିମାଣି ତବ ଦେଖାଇ ରଖିଥିଲଟି ବଶେ।

ଡରଭୟ ସବୁ ନିଅ ହେ କରୁଅଛି ମିନତି

ଢ଼ଳିଢ଼ଳି ନାଚୁଥାଅ ହେ ପ୍ରଭୁ ମୋର ଚୌକତି ।

ତବ ଅପରୂପ ଶୋଭାର ଦିବ୍ୟ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ

ଥୟ ଧରି ଲୟ ଲଗାଇ ନାମ ଜପିବି ଧ୍ୟାଇ ।

 

ଦରଶନ ଦେବ ଦିବସନିଶି ପାଶରେ ଥାଇ

ଧରିବନି ଦୋଷ ମୋହର କରେ ମାଗୁଣି ଏହି ।

ନ ଦିଅ ପଛକେ ସୁଖ ହେ ଦୁଃଖ ଯାତନା ଦିଅ

ପର କରିବନି ଠାକୁର ଏହି ଶପଥ ନିଅ ।

ଫେରିବା ବେଳରେ ମୋ ପାଶେ ଥିବ ଆହେ ମଣିମା

ବରାଭୟ ଦେଇ ରଖିବ ତବ ଚରଣେ ସିନା ।

ଭୟଭ୍ରାନ୍ତି ଏହି ସଂସାରୁ ଯେତେ ନିଅ ଦୂରେଇ

ମନ ମୋହନିଆ ଠାକୁର ଆହେ ଜଗତସାଇଁ ।

ଯାତନା ସକଳ ହଟାଇ ଜଗତର ଠାକୁର

ରଖରଖ ଏହି ସଂସାର ପ୍ରଭୂ ରଙ୍ଗାଅଧର ।

ଲହଲହ ଜିହ୍ଵା ମେଲାଇ ମାଡିଆସେ ବିପତ୍ତି

ବଳୀୟାର ଭୁଜ କାହିଁକି ହୁଅ ନିଷ୍ଠୁର ଅତି ।

ଶକତି ଦିଅହେ ହୃଦୟେ ଭରିଦିଅ ଭକତି

ଷୋଳକଳାପୂର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରୀହରି ଘେନ ଏହି ବିନତି ।

ସରିସରି ଆସେ ଜୀବନ ଦୀପ କେତେ ବା କ୍ଷଣ

ହୃଷିକେଶ ହୁଅ ସଦୟ ନୁହଁ କାଷ୍ଠ ପାଷାଣ ।

କ୍ଷମାକର ସର୍ବ ଦୋଷ ହେ କରେ ଏହି ମୀନତି

କ୍ଷିତିରେ ମଙ୍ଗଳଧ୍ଵଜା ହେ ଉଡୁ ମଙ୍ଗଳମୂର୍ତ୍ତି ।