ଭକ୍ତର ଭାବାବେଗ

ମୋ ପରି ଦୁଃଖୀ କେ ନାହିଁ ଏ ଜଗତେ

ମୋ ଦୁଃଖତ ସୀମାତୀତ

ମୋ ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ ତରଳେ ପାଷାଣ

ଜଳ ହୁଏ ବାଷ୍ପୀଭୂତ l

ତୁମର ହୃଦୟ କେଉଁଥିରେ ଗଢ଼ା

କହ ହେ ଜଗତନାଥ

କେଉଁ ଯଶଗୁଣେ ବଡ ଦେଉଳରେ

ଉଡାଉଛ ବଡ ନେତ l

ଶୟନେ ସ୍ୱପନେ ତୁମକୁ ମୁଁ ସ୍ମରେ

ହୃଦେରଖି ଭକ୍ତିଭାବ

ବିହିତ କର୍ମ ହିଁ କରୁଥାଏ ସଦା

ମିଥ୍ୟା ନୁହେଁ ରାଧାଧବ l

କ୍ଷମାର ସାଗର ପତିତ ତାରଣ

ବୋଲି ଉଡେ ଯଶବାନା

ମୋ ବେଳକୁ ପ୍ରଭୁ କାହିଁକି ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ଉଦାସୀନ ଆନମନା l

କୃତକର୍ମ ଫଳ ଭୋଗନ୍ତି ସଂସାରେ

ବୋଲି ଶାସ୍ତ୍ରେ ଅଛି ଲେଖା

ତୁମେ ଦୟାକଲେ ହୁଅଇ ଲାଘବ

ତୁମେତ ବିପଦେ ସଖା l

ଅଜାମିଳ ଭଳି ମହାପାପୀ ଯଦି

ତରିଗଲା ନାମଜପି

ମୋପାଇଁ କାହିଁକି ନିଷ୍ଠୁର ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ମୁଁ କି ତାଠୁ ବଡ ପାପୀ ? l

ତବ ରେଣୁ ସ୍ପର୍ଶେ ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା

ପୂନର୍ର ଜନ୍ମ ଲଭିଥିଲେ

ତବ ଆଜ୍ଞା ବଳେ ଵିଵସ୍ତ୍ରା ଦ୍ରୌପଦୀ

ଇଜ୍ଜତ ବଞ୍ଚାଇ ଥିଲେ l

ଘୋର ବନସ୍ତରେ ବ୍ୟାଧ କବଳରୁ

ମୃଗୁଣୀକି ରକ୍ଷାକଲ

ଚକ୍ରପେଷି ପ୍ରଭୁ ନକ୍ରକୁ ବିନାଶି

ଗଜକୁ ଉଦ୍ଧରିଥିଲ l

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ତୁମେ

ତୁମବିନୁ କେହି ନାହିଁ

ତୁମେ ନରଖିଲେ ଆଉ କେ ରଖିବ

କହ ହେ ଜଗତ ସାଇଁ l

କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ ଜଣାଉଛି ପ୍ରଭୁ

ହୋଇ ନତଶିର ପାଦେ

ମୋ ଦୁଃଖକୁ ପ୍ରଭୁ କର ନିବାରଣ

ଦୟଭାବ ରଖି ହୃଦେ l

ସଦାନନ୍ଦ ପ୍ରତିହାରୀ

[e-mail]

Mob9937367709

5-1-2019