ଭଜ ବାବୁ ରାମ ନାମ

ଜନ୍ମ ହେଲୁ ଯେବେ ,

ମର୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ,

ଯିବୁ ଦିନେ ଛାଡି ଛାଇ ।

ଛାଇ ଛାଡ଼ିଜୀଵ,

ଶରୀର ଛାଡିବ,

ଲୋଡିବ ସ୍ମଶାନ ଭୂଇଁ ।

କି ଲୋଡ଼ା ଦେବ,

ଔଉସ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭୋଗ,

ଭୁସମ୍ପତି ଧନ,ଜନ ।

ମଲା ବେଳେ ଆଉ,

ସେସବୁ ନହିଁବ,

ନାମ,ମାନ,ସନମାନ ।

ଲାଳଶା ନ କରି,

ରୁହ ଧୋର୍ଯ୍ୟ ଧରି,

ଭଜ ବିହୀର କୀର୍ତ୍ତନ ।

ସଂସ୍କୃତି ,ସମାଜ,

କୀର୍ତ୍ତୀ ସ୍ଥମ୍ବ କରି,

ଦେଉ ଥିବେ ସ୍ନମ୍ମାନ ।

ଗରିବରୁ ଧନି,

ଭିକାରୀରୁ ରାଜା,

ରାଜାରୁ ପ୍ରଜାଙ୍କ ଗୁଣ ।

ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏଁ,

କୀର୍ତ୍ତୀ ଅରଜିଲେ,

ସେହି ସର୍ଵ ଶ୍ରେଷ୍ଟ ଧନ ।

ଅଦେଖା ଦେଖିଲୁ,

ଅପିନ୍ଧା ପିନ୍ଧିଲୁ,

ଅଖିଆ ଖାଇଲୁ' ଖୋଇ ।

ଏବେ ବେଳ ଥାଉ,

ବନ୍ଧନ ବାନ୍ଧିଲେ,

ବଇକୁଣ୍ଠ ନ ମିଳଇ ।