ଭିଟାମାଟି

ଛୁଟି କାଟିବାକୁ ଯାଏ ଯେବେ ଧାଇଁ

କେତେ ଆଶା ନେଇ ଗାଆଁ 

ମରୁଭୂମି ଲାଗେ ଗ୍ରାମ ପରିବେଶ

ସତେ ବା ଜଳୁଛି ନିଆଁ ।

ତା' ମନରେ ଆଜି ସରସତା ନାହିଁ

ଶୁଖି ଯାଇଅଛି ଓଠ

ହସର କାକଳି ନିରବୀ ଯାଇଛି

ପାଲଟି ଶୁଖିଲା କାଠ ।

ମୋ ସ୍ବପ୍ନର ଗାଆଁ ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ

ବସ୍ତୁବାଦୀ ଆଘାତରେ

ସହାବସ୍ଥାନର ସବୁଜ ବେଷ୍ଟନୀ

ପରିଣତ ସାହାରାରେ ।

ସ୍ମୃତି ଜୁଡ଼ୁବୁଡ଼ୁ ଗାଉଁଲି ସକାଳ

ଝାଟିମାଟି କାନ୍ଥ ଝୋଟି

ହଜିଗଲା କାହିଁ କୋମଳ ମଧୁର

ମୋର ପ୍ରିୟ ଭିଟାମାଟି ।