ଭାବର ଠାକୁର

ସୁଖ କୁ ସାଇତି କି ଲାଭ ପାଇବ

ବାଣ୍ଟି ଦେଇ ଥରେ ଦେଖ

କାହାର ଆଶିଷ ମିଳୁ କି ନ ମିଳୁ

ହସିବ କଳା ଶ୍ରୀମୁଖ ।

ଦୁଃଖ ହରତା ସେ ଦୁଃଖି ଟେ ହସିଲେ

ଧର୍ମ ନିକିତି ରେ ତା'ର

କ୍ଷମା କରିଦେବ ଅର୍ଜିତ ପାପ କୁ

ବଢିଯିବ ପୁଣ୍ୟ ଭାର ।

ଜୀବନ ମରଣ ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦ ର

ଚମତ୍କାର ଅନ୍ତାକ୍ଷରୀ

ଖେଳୁ ଖେଳୁ କେବେ ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ

ଜଣେ ଯାଏ ଖେଳ ହାରି ।

ମଝିରେ ରହିଛି ଗୋଟିଏ ନାଟକ

ଚରିତ୍ର ରେ ହସ ଲୁହ

ଯେବେ ନାଟକ ରେ ଯବନିକା ପଡେ 

ସରିଯାଏ ସବୁ ମୋହ ।

ପୂଣ୍ୟର ଆଶାରେ ଯେତେ ବି ନୈବେଦ୍ୟ 

ବାଢିଦେଲେ ଲାଭ ନାହିଁ 

ମାୟାବୀ ଠାକୁର ମାୟା ବୁଝିପାରେ

ଆଶିଷ ସେ ଦିଏ ନାହିଁ ।

ଭୋକିଲା ପେଟରେ କାଳିଆ ର ନାମ

ଯିଏ ତା ତୁଣ୍ଡ ରେ ଧରେ

କିଛି ଅନ୍ନ ଦେଇ ତାକୁ ହସେଇଲେ

ପାପ ସରେ ଧିରେ ଧିରେ ।

ନିଜ ପାଇଁ କିଛି ମାଗୁନି କାଳିଆ

ପର ପାଇଁ ହାତ ଯୋଡୁଛି

ତୋ ଆଶିଷେ ପ୍ରଭୁ ଯଦି କିଏ ହସେ

ସୁଖ ମୋର ବଢିଯାଉଛି ।

ମୃତ୍ୟୁ ର ରେଖା କୁ ମଥାରେ ଦେଇଛ

ସୁଖ ଆଉ ଲୋଡା ନାହିଁ

ବାକି ଥିବା ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଚାଲିଯିବି

ଆଉ କାହା ହସ ପାଇଁ ।