ବାପୁଙ୍କ ସ୍ଵପ୍ନ

ସପନ ଦେଖିଲ ବାପୁ ହେ 

ତୁମେ ରାମରାଜ୍ୟର ।

ଦେଖିଯାଅ ତୁମ ଭାରତ

ବିଡ଼ମ୍ବନାର ଘର ।

ଜାତି ଧର୍ମ ନେଇ ଲଢ଼ନ୍ତି

ନିଜେ ବୋଲାନ୍ତି ଭକ୍ତ ।

ବନ୍ଧୁକ ଖଣ୍ଡାରେ ମାରନ୍ତି

ଖେଳନ୍ତି ହୋରି ରକ୍ତ ।

ଭାରତ ମାତା ଯେ କାନ୍ଦଇ

ଲୁହ ଝରେ ଆକୁଳେ ।

ବିପଥଗାମୀ ତା ସନ୍ତାନ

ଶୋକେ ଏକଥା ଭାଳେ ।

ରୋଗ ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ଶିକୁଳି

ମାତାର ହସ୍ତପଦେ ।

ଆପଣା ହସ୍ତରେ ଭାଇର

ଭାଇ ମସ୍ତକ ଛେଦେ ।

ଧର୍ମ ଆଡ଼େ ଥାଇ କୁକର୍ମ

କରନ୍ତି ଖଳ ଲୋକେ ।

ଚିହ୍ନି ପାରନ୍ତିନି ଖଳକୁ

ପୂଜନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଥୋକେ ।

ରାଜନେତା ମାନେ ଡିଣ୍ଡିମ

ପିଟନ୍ତି ନିଜ ନାମେ ।

ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ଲୋକଙ୍କୁ

ଜୁଝାନ୍ତି ଧର୍ମ ନାମେ ।

ମୂର୍ଖ ଆମେ ମାନେ ସତରେ

ତାଙ୍କୁ ଯାଉ ପରତେ ।

ଆମ ସ୍ଵାଧୀନତା ନେଇଣ

ଦେଉ ତାଙ୍କରି ହାତେ ।

ଫିରଙ୍ଗି କବଳୁ ଆମେ ତ

ହୋଇ ଅଛୁ ସ୍ଵାଧୀନ।

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ମାନସିକତାର

ବେଡି଼ରେ ପରାଧୀନ ।

ଜୀବନକୁ ପାଣି ଛଡେଇ

ଯେଉଁ ବୀରେ ଲଢ଼ିଲେ।

ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଭାରତ ପାଇଁ କି

ରଣରେ ଝାସ ଦେଲେ ।

ବୃଥା ଯାଏ ତାଙ୍କର ତ୍ୟାଗ

ଆଜି ସମସ୍ତେ ଦେଖ ।

ଏକ ସୂତ୍ରେ ବନ୍ଧା ଯେ ଥିଲେ

ସେ ହେଲେ ଭାଗ ଭାଗ ।

ଜାଗ ଜାଗ ଭାଇ ଭଉଣୀ

ହୁଅ ସର୍ବେ ଏକତ୍ର ।

ରାଜନୀତିଆଙ୍କୁ ନ ଦିଅ

ଶାସନ ଏକଛତ୍ର ।

ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ଭାରତ

ଗଢ଼। ବୀର ଲହୁରେ ।

ତାହାର ଆରତ ଚିତ୍କାର

ଦେଖି କେବା ସହୁରେ ।

ଆସ ମୋର ଭାଇ ଭଉଣୀ 

ମିଳି ପ୍ରତିଜ୍ଞା କର ।

ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣପକ୍ଷୀ ଆମ ଭାରତ

କରିଦେବା ସତ୍ଵର ।