ବାପା

ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ବିଶାଳତା ତାର ଅନୁଭବ କରେଯେବେ,

ଭାବେ ମନେମନେ ବାପା ବୋଧେ ଏକା ସମକକ୍ଷତାର ହେବେ 

ଘର ଭିତରଟା ବୋଉର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ସବୁକାମ ବୁଝେ ସିଏ,

ପିଲାଙ୍କର ଯତ୍ନ ଖାଇବା,ପିଇବା ଗୋଟିଗୋଟି ବୁଝେ ସିଏ |

ହେଲେ ବାପା କାମେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ବାହାରକୁ ଯାଇଥାନ୍ତି,

ଫେରିବା ସମୟ କେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ନିଜେ ବି ଜାଣି ନଥାନ୍ତି |

ଘରକୁ ଫେରିବି ପରିବା,ସଉଦା ସବୁଆଣିଥାନ୍ତି ସେହି,

ସାରାଦିନ ତାଙ୍କ କାମରେ ବିତଇ ବିଶ୍ରାମ ମିଳଇ ନାହିଁ |

ସାରା ପରିବାର ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଓ ପିଲାଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ କଥା,

ଥିଲେ ଯେତେଦୂରେ ଏସବୁ ସମସ୍ୟା ଘୁରାଏ ତାଙ୍କର ମଥା |

ଟିକିଏ କଥାରେ ବୋଉ ଭାଙ୍ଗିପଡେ ବାପାଙ୍କ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଅସୀମ,

ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ ଓ ଘରବାହାରର ବୁଝିଥାନ୍ତି ସବୁ କାମ |

ନିଜ ପରିବାର ଉନ୍ନତିରେ ଥାଏ ସବୁବେଳେ ତାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ,

ଭାବନ୍ତି ସେ ସଦା ପିଲାଏ ସମାଜେ ଲଭନ୍ତୁ ଉଚ୍ଚ ଆସନ |

ସାରା ଜୀବନ ସେ ଉଜେଇଁ ଦିଅନ୍ତି ପରିବାର ସୁଖ ପାଇଁ,

ନିଜେ ହାରି ସିଏ ପିଲାଙ୍କୁ ଜିତାନ୍ତି କେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା ସହି |

ସେଇ ବାପା ଯେବେ ବୁଢା ହେଉଛନ୍ତି ସେବା ଯତ୍ନ ତାଙ୍କ ଛାଡି,

ପୁଅଟି ଖୋଜୁଛି ଜରାଶ୍ରମଟିଏ ବୋହୂର କଥାରେ ପଡି |

ପୁଅ ନିଜେ ଦିନେ ବୁଢାହେବ ସିଏ ଯାଉଛି ଏକଥା ଭୁଲି,

ଅତୀତର ସେଇ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିକୁ ଯାଅ ଟିକେ ପୁଣିଫେରି |

ବାପାଙ୍କର ତ୍ୟାଗ,ସ୍ନେହ,ମମତାକୁ ମାନସ ପଟକୁ ଆଣି,

ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟେ ହେଳାକର ନାହିଁ ବିବେକକୁ ଦୂରେ ଠେଲି |

ଅଫେରା ପଥରେ ଚାଲିଗଲେ ଥରେ ଆଉ ଆସିବେନି ଫେରି,

ପଛରେଖୋଜିଲେ ମିଳିବନି ଯେତେ କାନ୍ଦିଲେବିମୁଣ୍ଡକୋଡି |