ଅସହାୟ ଯୁବତୀ

ହାଡଭଙ୍ଗା ଶିତେ ଥରୁଛି ଯୁବତୀ

କାଖେ ଧରି ଶିଶୁପୁତ୍ର,

ଚିରା ପଣତରେ ଢାଙ୍କି ସେ ଭାବୁଛି

କେମିତି କାଟିବ ରାତ୍ର l

କନ୍ଥଡାଟି ନାହିଁ ତାହାରି ପାଖରେ

ସେ ଅଟେ ହୀନ କପାଳୀ,

ଭରା ଯୌବନେ ଗେରସ୍ତ ଛାଡିଲା

ଖାଇବାକୁ ନାହିଁ ଗୋଟିଏ ଓଳି l

ଦୁଇ ମାସ ଶିଶୁ କନ୍ୟାଟି ତାହାର

କି ଦୋଷ ଯେ କରିଥିଲା,

ଗେରସ୍ତ ତାହାର ପୁଅର ଆଶାରେ

ଅନ୍ୟ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ରଖିଲା l

କାମ ମାଗିବାକୁ ଯେଉଁ ଠାକୁ ଗଲା

କାମ ତ ମିଳିଲା ନାହିଁ,

ଯୌନପିପାସୁ ପିମ୍ପୁଡି ପରି

ମାଡି ଆସିଗଲେ ଧାଁଇ............

ଶାଢ଼ୀ ଖଣ୍ଡିକହିଁ ଦେହରେ ତା ଥିଲା

ଟାଣିଟାଣି ଚିରିଦେଲେ,

କ୍ଷଣିକ ସୁଖର ଲାଳସା ପାଇଁ

ଶରୀର ରକ୍ତାକ୍ତ କଲେ l

ବୁକୁରେ ତାହାର ଅସୁମାରୀ କୋହ

ଶୁଣିବାକୁ କେହି ନାହିଁ,

ବାରଣ୍ଡାରେ ସିଏ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି

ସକାଳଭି ହେଉ ନାହିଁ l

ଅପବିତ୍ର ତାର ଶରୀର ହୋଇଲା

କାମୁକ ଭିକାରୀ ପାଇଁ,

ଝାସିବି ପାରୁନି ଜୀବନକୁ ସିଏ

ଶିଶୁ ମୁଖଟିକୁ ଚାହିଁ l

ଦୁଇଦିନ ହେଲା ଖାଇନାହିଁ କିଛି

ଶିଶୁ କାନ୍ଦେ କୁଆଁକୁଆଁ,

ସ୍ତନରୁ ତାହାର ଅମୃତ ଝରୁନି

ଜଳୁଛି ହୃଦୟେ ନିଆଁ.........

କେଉଁଠିକୁ ଯିବ କେମିତି ରହିବ

ଶୀତ ତାକୁ ବାଧୁନାହିଁ,

ରଖ ଦୀନବନ୍ଧୁ ବୋଲି ଡାକୁଅଛି

ଶିଶୁର ମୁଖକୁ ଚାହିଁ l

ତା'ର ଶିଶୁକନ୍ୟା ତୁମର ସମ୍ପତି

ତୁମେହିଁ କରିବ ରକ୍ଷା,

ହେ ଦିବାକର ଉଦୟ ହୁଅହେ

ନିରାଶ୍ରୟଃ ମାଗେ ଭିକ୍ଷା l

ସୁକାନ୍ତି ହୋତା

ତାଳଚେର