ଅନ୍ଧାରି ଘରେ

ଆଲୁଅ ଲୁଚିଛି ଅନ୍ଧାରି ଘରେ

ପ୍ରତାରଣା ଛନ୍ଦ କପଟରେ ।

ସମୟ ପାଖେ ବିବେକ ହଜିଛି

ମଣିଷର ଚଲା ବାଟରେ ।।୧।।

ଲୁଟୁଛି ଲୁଟେରା ଦିଗହରା ପଥେ

ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ଦୁନିଆରେ ।

ଜୀବନ ଖୋଜୁ ଜୀବନଟି 

ମରୁଚଲା ବାଲି କୂଳରେ ।।୨।।

ଦିନ ଆସେ ଏଠି ଆଶା ଭରି ନଈ

ଫୁଲ ଫଳ ପ୍ରକୃତିର ଚଟାଣରେ ।

ଅପରାହ୍ନ କିନ୍ତୁ, ସଞ୍ଜ ଆଗମନେ 

ଭାବୁଛି ଅନ୍ଧାରି ଘରେ ।।୩।।

ସୁନୀଳ ଆକାଶେ ଭାବନା ଚେଇଁଛି

ଆଳାପର ସବୁ ଛାଇରେ ।

ନିଦ ଆପଣାର ବିଛଣାରେ ନୀତି

ଭିଜୁଛି ଶେଜ ସ୍ୱପ୍ନରେ ।।୪।।