ଅଳସୁଆ ହୋଇ ଶୋଇଛ କାହିଁ ?

ବିଲୁଆ ନନା,ବିଲୁଆ ନନା 

ଅଳସୁଆ ହୋଇ ଶୋଇବା ମନା l 

 ଅଳସୁଆ ହୋଇ କାହିଁକି ଶୁଅ

 ଲୋକେ କଣ ଭାବୁ ଥିବେ ଯେ କୁହ ?

  

 ଯିଏ ଅଳସୁଆ ହୋଇ ରୁହଇ

 ତାକୁ ଏ ଦୁନିଆ ଦେଖି ହସଇ l 

ତୁମ ବୁଦ୍ଧି ଆଉ ବୟସ ଅଛି

ତଥାପି କାହିଁକି ରହିଛ ବସି ?

ଛାତ୍ର ଅଳସୁଆ ହୋଇଲେ ଜାଣ

ପାଠ ପଢ଼ା ରେ ଯେ ହୋଇବ ଶୂନ l 

ତେଣୁ ଗୁରୁ ସଦା ବେଳେ କହନ୍ତି  

ଅଳସୁଆ ସଦା ଦୁଃଖ ପାଆନ୍ତି l 

ଯିଏ ନିତି କରଇ ପରିଶ୍ରମ 

ଜୀବନ ତାହାର ସଦା ଉତ୍ତମ l 

ରାଜା ସିଂହ ଯଦି ରହିବ ଶୋଇ

ଖାଦ୍ୟ ନ ପାଇ କି ମରିବ ସେହି l 

ଛୋଟିଆ ଜୀବଟି ପିମ୍ପୁଡି ଦେଖ

କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାଟା ତା ଠାରୁ ଶିଖ l 

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଆଉ ମନ ଭଲ ତାହାର 

ଶ୍ରମଭ୍ୟାସ ନିତ୍ୟ ଅଟେ ଯାହାର l 

 ଚତୁର ପଣ ରେ ବିଲୁଆ ନନା

 ବଣ ରାଇଜରେ ଏକା ହିଁ ଗଣା l 

 ସୁରୁଜ ପୂର୍ବରେ ରେ ଉଦୟ ହେଲେ

ଅଳସୁଆ ଆଉ ନ ହୁଅ ତିଳେ l 

 

 ଶୁଣିଣ ଏ କଥା ବିଲୁଆ ନନା 

 କହିଲା ପଛକୁ ଜମା ନ ଅନା l 

 ଥରେ କିଆବୁଦା ଲାଗିଲା ନିଆଁ

 ମୁହିଁ ଦେଖୁଥିଲି ହୋଇଣ ଠିଆ l 

ସାଇକେଲ ଚଢ଼ି ସେଇଠୁ ଗଲି 

ଡାକଘରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚି ଗଲି l

ଦୂରଭାଷ ଯନ୍ତ୍ର ସେଇଠି ଅଛି 

ଖବର ଦେବାକୁ ଗଲି ମୁଁ ପଶି l 

ଦମକଳ ବାହିନୀ ସଙ୍ଗତରେ 

ଖବର ଦେଲି ମୁଁ ୟା ବିଷୟ ରେ l 

ଆସି ଦମକଳ ଜଙ୍ଗଲେ ଠିଆ 

ନିଆଁ ଲିଭିଗଲା କି ଖୁସି ଆହା  l

ରାଜା ବାଘ ମୋତେ ହୋଇଣ ଖୁସି 

ପୁରସ୍କାର ଦେଲେ ସ୍ନେହ ପରଶି l 

ପାଇ ପୁରସ୍କାର ନ କଲି କାମ 

ହେଲା ଅଳସୁଆ ମୋହରି ନାମ l 

ତୁମ କଥା ଆଜି ଶୁଣିଲି ମୁହିଁ

ଚତୁର ମୋ ପରି ନାହାନ୍ତି କେହି l

ଏବେଠୁ କରିବି ମୁଁ ପରିଶ୍ରମ  

ତୁଟିଗଲା ମୋର ସକଳ ଭ୍ରମ l 

 

ପ୍ରକୃତ ଆନନ୍ଦ ଶ୍ରମ ରେ ଅଛି 

ପରିଶ୍ରମୀ ଏହି କଥା ଜାଣିଛି l

ବାଳକ ବାଳିକା ମୋ କଥା ଶୁଣ

ପରିଶ୍ରମ ନିଜ ଜୀବନେ ଆଣ l 

ପାଠ ପଢ଼ି ଭଲ ମଣିଷ ହେବା

ଦେଶ ଜାତି ପାଇଁ କାମ କରିବା l

ହେବା ଅଳସୁଆ ନାହିଁ ଟି କେବେ 

ଏଇ ଶପଥ ନେବାଠୁ ଏବେ l